Foto Guy Ackermans Beste Lezer,
Vandaag gooi ik het over een andere boeg. Normaal schrijf ik deze column vanuit een vertellende toon, maar deze keer doorbreek ik de vierde wand. Ik moet namelijk iets rectificeren.
Afgelopen week heb ik een column geschreven waarin ik trots mijn eigen fiets repareerde. Als je goed tussen de regels door leest, zie je dat het ook een subtiele sneer is naar onze economische afhankelijkheid van de fietsenmaker. Toen God op zijn hoge wolk naar beneden keek, kon hij mijn satire denk ik niet waarderen. Hij besloot mij een ironisch lesje te leren.
De volgende ochtend schrok ik wakker van een harde knal. Het leek wel alsof iemand vuurwerk afstak vlak onder mijn raam. Toen ik even later naar buiten stapte om naar college te gaan, werd mij tot mijn schrik direct duidelijk wat er was gebeurd.
De ravage was compleet. Zowel mijn binnen- en buitenband waren ontploft. Op dat moment floepte ik er wat woorden uit waar God misschien niet zo van was gediend. Ik bekeek de schade en zag dat dit mij simpelweg de pet te boven ging.
Met staart tussen de benen liep ik naar de fietsenmaker op de Boterstraat en vertelde hem kort wat er mankeerde. Ik dacht terug aan het euforische moment waar ik mijn eigen fiets had gerepareerd. ‘Misschien ben ik toch iets te hard van stapel gelopen’, dacht ik. Ik vroeg de fietsenmaker wat de schade was. Hij vertelde mij dat hij zowel de binnen- en buitenband zou moeten vervangen en wat dit geintje mij zou kosten.
Voor jou als lezer is dit misschien niet meteen duidelijk, maar bij mij sloeg dit nieuws in als een bom. Ik kreeg namelijk precies hetzelfde bedrag voorgeschoteld als dat ik krijg voor mijn gepubliceerde columns. De ironie was compleet. Door mijn hoofd galmden de woorden ‘God straft onmiddellijk’.
Een biechtende groet,
Philip
Philip Timmers (19) is eerstejaars bachelorstudent Internationale Ontwikkelingsstudies. Hij houdt van tuinieren en is altijd in voor een dolletje. Hij geniet van lezen op warme zomerdagen in de natuur.
