Illustratie Marly Hendricks Dumpster diven – in afvalcontainers op zoek gaan naar eten dat nog goed is – is populair bij mensen die voedselverspilling tegen willen gaan. Ook in Wageningen en omstreken zijn dumpster divers actief. Hoe voelt het om in een afvalcontainer naar eten te zoeken? En waar moet je op letten als je het wilt proberen? Resource sprak twee dumpster divers, een beginner en een veteraan.
WUR-student Magdalena* maakte onlangs haar dumpster dive debuut.
‘Mijn huisgenoot doet regelmatig ‘huisboodschappen’ door te dumpster diven. We hebben een grote koelkast die we elke week vullen met eten dat de supermarkt weggooit. Ik vond dumpster diven wel interessant: het klinkt alsof je letterlijk een stinkende afvalcontainer induikt. Op een avond ben ik met mijn huisgenoot meegegaan om het uit te proberen.’
‘We hadden een oude broek en rubber laarzen aangetrokken, want je kunt zomaar in een open pak yoghurt stappen. Ook hadden we een hoofdlamp, grote boodschappentassen en plastic handschoenen mee. In Wageningen zijn er trouwens nauwelijks mogelijkheden om te dumpster diven – de meeste supermarkten zetten hun afvalcontainers achter slot en grendel – dus we moesten een kwartiertje rijden naar een geschikte locatie.’
‘Er waren net allemaal reclamefolders weggegooid, dus die moesten we eerst optillen om bij de etenswaren te komen. Op een balkon boven ons stond iemand een peuk te roken en toe te kijken hoe ik dingen opraapte en aan mijn partners in crime gaf. Met gore saushanden en een vaag gevoel dat ik iets clandestiens aan het doen was, klom ik even later weer uit de container. In nog geen tien minuten waren we met volle boodschappentassen op weg terug naar huis.’
Eigenlijk is dumpster diven een soort boodschappen doen, maar dan viezer
‘Thuis waren we wel een uur bezig met het sorteren van de buit. Er zat veel aardappelsalade en leverworst bij – dat vind ik allebei echt smerig. Ook hadden we veel vlees en vis. Als het buiten koud is en het nét is weggegooid, blijft dat vaak nog wel even goed, maar je moet wel voorzichtig zijn en goed ruiken en kijken voor je het gaat eten. Normaal eet ik vegetarisch, maar vlees weggooien is zonde, want dan zijn die dieren voor niets gestorven. Dus dan eet ik het wel. Verder hadden we een zak met tweehonderd pistoletjes, croissantjes, chocoladebroodjes en meer van de broodafdeling: alles wat die dag vers was gebakken maar niet verkocht. Die broodjes hebben we gedeeld met heel Droef.’
‘Eigenlijk is dumpster diven een soort boodschappen doen, maar dan viezer en je weet niet waarmee je thuiskomt. Ik vind het een mooie manier om voedselverspilling tegen te gaan. En ook goed dat je je eigen zintuigen weer gaat gebruiken om te bepalen of het eten nog goed is en niet alleen de houdbaarheidsdatum. Dat zijn we als moderne mens toch een beetje verleerd.’
WUR-onderzoeker Renaud* uit Frankrijk gaat al tien jaar regelmatig dumpster diven.
‘Tijdens mijn bachelor in een grote stad in Frankrijk las ik in het universiteitsblad over dumpster diven. Toen ik in een huis ging wonen waar huisgenoten het al deden, vroeg ik of ik mee mocht. Zo ben ik begonnen.’
‘In het begin was ik vooral nieuwsgierig naar wat je allemaal kunt vinden. Dat blijft een van de leuke dingen: de spanning dat je nooit weet wat je tegenkomt. Je dwaalt een beetje rond, observeert, gebruikt je zintuigen. Je moet het eten dat je vindt, aanraken, ruiken, proeven. Zo maakt dumpster diven je bewuster van wat je consumeert.’
‘Na een tijdje begon ik op eigen houtje de stad te verkennen op zoek naar goede plekken om te dumpster diven. Eén bakkerij werd mijn favoriet: elke keer als ik daarheen ging, kwam ik thuis met tassen vol croissants, stokbroden, brioches en nog veel meer. Natuurlijk waren ze van de dag ervoor, maar ze smaakten nog steeds heerlijk. Ik deelde ze met mijn studiegenoten en zei: ‘Het komt uit de vuilnisbak, dus eten op eigen risico’. Op een dag betrapte de eigenaar van de bakkerij me. Hij was boos en wilde me wegjagen, maar ik rende niet weg omdat ik met hem wilde praten. Uiteindelijk vond hij het beter dat het eten werd opgegeten dan weggegooid. Dat was een mooi moment.’
Het is een leuke hobby, maar het is triest om te zien hoeveel voedsel er wordt weggegooid
‘Ik heb ook een tijdje in Zuid-Spanje doorgebracht, waar ze veel groenten en fruit produceren voor de rest van Europa. Alles wat te rijp is voor de export, wordt weggegooid. Toen ik daar woonde, heb ik nooit groente of fruit hoeven kopen.’
‘In Wageningen zijn er weinig plaatsen waar je kunt dumpster diven, omdat de meeste containers van supermarkten achter slot en grendel staan. Toch weet ik een plekje en daar ga ik nog steeds om de week heen. Het is een leuke hobby en je wordt beloond met gratis eten, maar tegelijkertijd is het triest om te zien hoeveel voedsel er wordt weggegooid. Met dumpster diven kun je daar maar een fractie van redden.’
‘Een advies voor mensen die het ook eens willen proberen? Ga in de winter, dan blijft voedsel langer vers en is het donkerder, dus is er minder kans dat je gestoord wordt. Wees voorzichtig met wat je besluit te eten, vooral bij vleesproducten. En wees respectvol: verniel niets en laat geen afval achter. En als mensen je vragen om weg te gaan, ga dan weg.’
* De namen van de geïnterviewden zijn gefingeerd omdat dumpster diven in Nederland niet legaal is.
