Deze week staakte Wageningen tegen het besluit van de Nederlandse regering om te bezuinigen op hoger onderwijs, en toen dacht ik: waar leiden protesten eigenlijk toe?
Na het lezen van een artikel van Louisa Parks, universitair hoofddocent Politieke Sociologie aan de University of Trento in Italië, realiseerde ik me dat protesten een fundamenteel instrument zijn voor het vormgeven van een democratie.
Parks stelt dat protesten historisch gezien een dwingende kracht zijn geweest voor het vormen van meer inclusieve democratieën op momenten van sociale, ecologische en economische crises. Protesten in het kader van de klimaatcrisis hebben de afgelopen tijd richting gegeven aan bestuur en beleid, zij het zeer moeizaam. In de meeste gevallen blijken protesten gemakkelijk te kunnen worden afgewend en onschadelijk gemaakt door regeringen en instellingen, bijvoorbeeld door ad hoc een publiek debat te organiseren, evenwel zonder de deelnemers bij het besluitvormingsproces te betrekken.
Protesten in het kader van de klimaatcrisis hebben de afgelopen tijd richting gegeven aan bestuur en beleid, zij het zeer moeizaam
Staken tegen het besluit van de regering om miljarden euro’s te bezuinigen op hoger onderwijs, is slechts de eerste actie van vele die nog zullen volgen in deze strijd. Het probleem van de bezuinigingen komt voort uit machtsongelijkheid. Een kleine groep politici beslist voor iedereen in Nederland. Het doel van het protest is dan ook om een evenredige deelname te eisen van burgers en belanghebbenden die de samenleving en het onderwijs op een eerlijke manier vertegenwoordigen. Een ander doel is het verkrijgen van vrije toegang tot plekken waar gezamenlijke en directe vorming van transparante, controleerbare en flexibele wetgeving en besluitvorming mogelijk is.
Staken en ‘ja’ zeggen tegen onderwijs, is al een grote eerste stap. Zoals John Lennon al in zijn liedje zei: Power to the People!
Willy Contreras-Avilés (34) is tweedejaars promovendus Tuinbouw en Biochemie van medicinale cannabis uit Panama. Hij houdt van dansen (perreo), Italiaans koken en zwemmen.