Foto Guy Ackermans Afgelopen week heb ik in een spontane bui maar eens door mijn vrijkaarten gebladerd die ik als nieuwe bewoner van de gemeente Wageningen in mijn postbus had ontvangen. Ik vond een gratis entreebewijs voor het Wagenings museum. En ach, wat zou het voor kwaad kunnen om eens in de diepe krochten van de Wageningse geschiedenis te duiken?
Ik hobbelde op mijn groene fiets door het centrum en kwam aan bij het Wagenings museum, of beter gezegd ‘museumpje’. Achter de toonbank zat een grijze man weggezonken in een historische roman over de Franse revolutie. Toen ik tegen hem begon te praten, zag ik in zijn glazige bik hoe hij een tijdreis van ongeveer 230 jaar naar het heden maakte. Toen hij eindelijk arriveerde, gaf ik hem mijn kaartje dat hij vervolgens met heel veel precisie op het stippellijntje afknipte.
Eenmaal in het museum liep ik snel voorbij de mammoetkaak en de ridderhelmen op zoek naar iets unieks. Verscholen in een verder slaapwekkend stukje tekst over het ontwikkelingsplan van Wageningen, zag ik het prachtige woord ‘leerlooiershuisjes’. Dat zijn huizen van leerlooiers, mensen die leer maken van dierenhuiden. Het mooie van dit woord zit hem hier niet in de betekenis, maar in het uiterlijk en de klank. Alsof je zingt als dit woord uitspreekt.
In een van de films zag ik plots dat de ‘W’ van Hotel de Wereld was verdwenen van de voorgevel
Op de tweede verdieping van het museum trof ik verzetskranten, uniformen en videofragmenten die het Wageningse verhaal van de Tweede Wereldoorlog illustreren. De grootste trots van Wageningen is natuurlijk dat de vredesonderhandelingen met de Duitsers plaatsvonden in Hotel de Wereld. In een van de films hierover zag ik plots dat de ‘W’ van Hotel de Wereld was verdwenen van de voorgevel. De vredesonderhandelingen vonden dus eigenlijk plaats in Hotel de Ereld.
Volgens mij heeft nog nooit eerder iemand deze verdwenen ‘W’ opgemerkt in de gehele Wageningse geschiedschrijving. Na deze ontdekking vraag ik me nog wel af, waar die ‘W’ van Hotel de Wereld eigenlijk naartoe is gegaan. Misschien werd Wageningen eerst wel ‘Ageningen’ genoemd. Tja alleen een tijdreiziger zou het ons kunnen zeggen…
Philip Timmers (19) is eerstejaars bachelorstudent Internationale Ontwikkelingsstudies. Hij houdt van tuinieren en is altijd in voor een dolletje. Hij geniet van lezen op warme zomerdagen in de natuur.
