Tekst Ning Fan
Promovendi lichten hun meest prikkelende stelling toe. Dit keer is de beurt aan Helena Donner, die op 23 september promoveerde. Haar onderzoek gaat over bladluis-endosymbionten in de natuur en de landbouw.
‘Sinds acht jaar ben ik met veel plezier en passie aan het stijldansen bij de Wageningen Ballroom Dance Association (WuBDA). Ik volg daar danslessen en ben tijdens mijn promotieonderzoek ook les gaan geven aan beginners. ‘Stijldansen is bedoeld voor paren, met een leider en een volger. Traditioneel is de leider een man en de volger een vrouw. Bij studentenwedstrijden is er geen regel over wie moet leiden of volgen. Mannen leiden vaak, maar dat is niet verplicht en zowel paren van hetzelfde geslacht als gemengde paren doen mee. Maar bij officiële wedstrijden, zoals die georganiseerd worden door de Nederlandse Algemene Danssport Bond (NADB), schrijven de regels voor dat een paar moet bestaan uit een man en een vrouw en worden de passen voor de leider ‘mannenpassen’ genoemd en die voor de volger ‘vrouwenpassen’.
‘Een gangbare verklaring is dat de volger idealiter kleiner moet zijn dan de leider en vrouwen over het algemeen kleiner zijn dan mannen. Mijn (vrouw) danspartner (man) is echter kleiner dan ik, waaruit blijkt dat lengteverschillen geen goede reden zijn om zulke regels op te leggen. Deze regels zijn naar mijn mening niet alleen achterhaald, maar ook seksistisch. Bij sommige sporten is het onderscheid tussen mannen en vrouwen relevant vanwege het verschil in spierkracht, maar bij stijldansen is dat niet aan de orde; daar gaat het vooral om techniek, creativiteit en expressie. Door deze ouderwetse regels te handhaven, laten we de kans liggen om van stijldansen een genderinclusieve sport te maken.’
