Een mislukte proef, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat wel. Want falen is nuttig. Dit keer Sam Hoogaars, promovendus Systems and Synthetic Biology.
‘Een klein jaar geleden begon ik aan mijn promotieonderzoek. De eerste maanden dook ik de literatuur in om mijn eigen invulling te geven aan het project. Ik besloot een systeem op te zetten waarbij twee bacteriën elkaar ondersteunen: de een vangt zuurstof weg die giftig is voor de ander. Na vier maanden was mijn projectvoorstel klaar en mocht ik het presenteren aan mijn tien collega’s. ‘Dat doe ik wel even’, dacht ik.’
‘Ik startte met een introductie over duurzaamheid en circulaire economie. Iedereen keek geïnteresseerd. Toen ik overschakelde op mijn onderzoeksvraag over bacteriën, zag ik de wenkbrauwen van mijn collega’s langzaam naar beneden trekken. Ik begon aan mezelf te twijfelen: was ik onduidelijk? Toch ging ik door. De wenkbrauwen zakten in diepe fronsen. Blijkbaar sloeg ik denkstappen over en besprak ik zaken die ik nog niet had geïntroduceerd. Wat voelde ik me rot. Dit waren mensen tegen wie ik opkeek en ik wilde hen juist enthousiast maken. Eén persoon begon op zijn telefoon te rommelen. Het gevoel ‘dit gaat niet goed’ veranderde in ‘ik heb gefaald, laat dit alsjeblieft voorbij zijn’. Ik haastte me door de rest van het verhaal, waardoor ik belangrijke onderdelen oversloeg en de situatie alleen maar erger maakte.
Toen ik overschakelde op mijn onderzoeksvraag, zag ik de wenkbrauwen van mijn collega’s langzaam naar beneden trekken
‘Mijn begeleider had vooraf aangeboden om de slides samen door te nemen, maar dat vond ik niet nodig. Na dit fiasco heb ik dat alsnog gedaan met een docent uit de groep. Zij gaf me nuttige tips en adviseerde me om de belangrijkste boodschap als dia-titel te gebruiken. Vorige maand mocht ik opnieuw presenteren, dit keer voor een grotere groep. Dankzij de tips ging het een stuk beter. Er waren nog steeds wat fronsen, maar ik probeer me daar niet meer door te laten afleiden. Niet iedereen zal alles begrijpen; ik probeer nu in de tijd die ik heb zoveel mogelijk mensen mee te krijgen.’