Promovendi lichten hun meest prikkelende stelling toe. Dit keer is de beurt aan Christian Lamping, die 1 oktober promoveerde op een onderzoek naar deep learning bij het volgen van dieren in ongecontroleerde omgevingen.
‘Tijdens mijn promotieonderzoek wilden we voor een experiment naar een kippenboerderij, maar het bleek lastig om de benodigde toestemming te krijgen. Maar toen iemand die de boer persoonlijk kende de aanvraag deed, werd deze vrijwel direct goedgekeurd. Dat deed mij inzien dat antwoorden vaak meer afhangen van de persoon die de vraag stelt dan van de vraag zelf.
Hetzelfde is van toepassing in de academische wereld. Als we wetenschappelijke bevindingen bekend maken, benadrukken we vaak de positieve uitkomsten, terwijl de beperkingen minder aandacht krijgen. Wanneer we echter de uitkomsten met een collega-onderzoeker bespreken, zijn we transparanter en gaan we ook in op de uitdagingen en problemen van het onderzoek.
Onze reacties verschillen afhankelijk van met wie we te maken hebben, zoals anderen ook weer verschillend op ons reageren. Dat voelt zo vanzelfsprekend dat het ons niet eens opvalt. Ik heb geleerd dat het cruciaal is om je doelgroep goed te kennen. Of het nu gaat om een gunst vragen of een presentatie houden, je moet je aanpak afstemmen op de mensen met wie je te maken hebt. Dat maakt je boodschap of verzoek veel effectiever.’