Het is een wonder: na een niet nader te noemen hoeveelheid jaar ingeschreven te staan als student in Wageningen, ben ik eindelijk een goede student geworden. Of nou ja, een student met een plan. En daarmee kun je het al ver schoppen, is mijn ervaring. Het is week 1 van mijn thesis en op dag 1 stap ik om half negen op de fiets richting de Forumbieb, waar ik van plan ben de komende zes maanden vaste residentie te nemen.
Ik start mijn thesismotor op, maar ik raak al snel afgeleid. Mijn tafeltje bij het raam geeft uitzicht op de fietsenstalling waar alle frisgewassen – en moe uitziende – studenten aan komen hobbelen. Spontaan verander ik in een mensenkijkende vensterbankkat.
Spontaan verander ik in een mensenkijkende vensterbankkat
Elk soort WUR’er komt voorbij. Eerstejaars met grondboren, mensen op blote voeten, internationals op te kleine fietsen, een handvol bekenden die ik overal tegenkom… In mijn eerste pauze loop ik een rondje over de campus en kom ik nog meer wonderlijke WUR-dingen tegen. Buitenles onder de bomen op het grasveld, een hele lange stoet eerstejaars in de rij voor een witte labjas, een stellage met kasplanten die buiten staat te zonnen, twee mensen op een ligbed onder het afdak op de bezette Gaza-brug die het wel erg gezellig hebben en weer tien mensen die ik vaag ergens van ken en overal tegenkom.
Ergens vorig jaar had ik besloten moe te zijn van de aanblik van WUR
Ergens vorig jaar had ik besloten moe te zijn van de aanblik van WUR – dat ik zo snel mogelijk mijn studie wilde afronden, dat ik er klaar mee was. Dat komt ook omdat ik hier al zo lang rondhang dat ik een soort studentoma ben geworden, met alle wijsheid (en nonsens) die ik hier de afgelopen jaren heb opgedaan. Op dag 2 van mijn thesis vroeg iemand me nota bene om mee te gaan jeu-de-boulen in de pauze – als dat geen teken is dat ik stiekem in een bejaardentehuis hoor…
Toch vind ik de levendige campus met al zijn WUR’ige activiteiten een fijne aanblik, iets om nu al nostalgisch van te worden. Het is een uniek uitzicht: iedereen past in het plaatje en ik voel me hier thuis. Misschien is het niet zo erg om nog even te blijven. En het komende halfjaar is dit plekje in de bieb van mij.
Ilja Bouwknegt (25) is masterstudent Forest and Nature Conservation. Ilja is geïnteresseerd in mens-natuurrelaties en probeert het liefst alle hobby’s ten minste één keer uit. Op dit moment is haken aan de beurt, maar schrijven blijft een favoriet.
