Foto Guy Ackermans. Vorige week had ik een gesprek met mijn moeder. Op een bepaald moment in het gesprek vatte ik de moed op om te zeggen: ‘Mam, ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als jij er niet meer bent.’ Ze antwoordde: ‘Je moet doorgaan, zoals alles in het leven.’ Dit gesprek zette me aan het denken over de gevoelens die migranten zoals ik, zoals jij, zoals wij, ervaren als ze hun thuis verlaten.
Mijn keuze om van mijn thuisland Panama naar Nederland te emigreren, geeft voldoening en is tegelijkertijd een last, een onmiskenbare dualiteit van migratie. Ik ben ervan overtuigd dat wij migranten ons allemaal kunnen vinden in het verlangen naar een beter leven, een betere opleiding, professionelere en meer persoonlijke keuzes, een veelbelovende toekomst. Of zelfs gewoon zin om in een ander land te gaan wonen.
Mijn keuze om van mijn thuisland Panama naar Nederland te emigreren, geeft voldoening en is tegelijkertijd een last
Door het verhuizen naar het buitenland groeien we als mens omdat we ons blootstellen aan verschillende omgevingen; we leren beter en makkelijker om te gaan met dingen en het geeft ons een grondiger begrip van de wereld. Maar al die voordelen hebben een prijs: het offer dat je niet in de buurt kunt zijn van de mensen van wie je houdt. Een van de moeilijkste dingen van in het buitenland wonen, is dat je niet aanwezig bent bij betekenisvolle momenten of feesten waar herinneringen ontstaan en mensen emoties delen. Deze afwezigheid confronteert je onvermijdelijk met de gevolgen voor je dierbaren van het verstrijken van de tijd; het ouder worden.
Toch is het vooral een voorrecht de keuze te hebben om te migreren. Niet iedereen kan zich dat veroorloven, vooral niet in onze wereld waarin massa’s mensen worden afgezonderd en uitgeroeid. Dus wanneer je heimwee hebt en je overspoeld raakt door twijfel, bedenk dan dat deze keuze de opofferingen waard is en dat je het geluk hebt te kunnen doen wat je wilt en te kiezen waar je wilt zijn. En vergeet vooral niet: ‘Waar je ook heengaat, ga met heel je hart’ (Confucius).
Willy Contreras-Avilés (34) is tweedejaars promovendus Tuinbouw en Biochemie van medicinale cannabis uit Panama. Hij houdt van dansen (perreo), Italiaans koken en zwemmen.
