Joodse gemeenschap wil dialoog

Een deel van de Joodse studenten en medewerkers van WUR voelt zich al geruime tijd onveilig op de campus. In een gesprek met bestuursvoorzitter Carolien Kroeze hebben ze om maatregelen gevraagd om hun veiligheid te garanderen. Ze willen onder meer dat de raad van bestuur (RvB) grenzen stelt aan de uitingen van de pro-Palestijnse actievoerders die sinds vorige week woensdag een tentenkamp hebben opgeslagen op de brug bij Forum.

Dror Shalit, derdejaars masterstudent die zichzelf omschrijft als woordvoerder namens de ongeveer twintig personen tellende Joodse en Israëlische gemeenschap, trok vorig jaar december voor het eerst aan de bel bij de RvB. Dat leidde begin dit jaar tot een gesprek met toenmalig rector Arthur Mol. Dat onderhoud leverde weinig op. Afgelopen donderdag volgde een gesprek met de nieuwe rector Carolien Kroeze.

Resource sprak met Dror Shalit en eerstejaars masterstudent David Cohen over de situatie. Beiden verloren vrienden en bekenden tijdens de aanval van Hamas op 7 oktober vorig jaar.

Waardoor voelt de Joodse gemeenschap zich onveilig op de campus?
Shalit: ‘Het gaat niet om fysieke of verbale bedreigingen. Het is een gevoel van onveiligheid, gevoed door acties zoals nu op de brug bij Forum. De slogans die de actievoerders gebruiken zijn voor ons bedreigend. Zij roepen op tot een intifada en gebruiken kreten als ‘From the river to the sea’.

Cohen: ‘Intifada betekent opstand. Voor Palestijnen is dat natuurlijk ook wat er aan de hand is. Maar voor ons is intifada een bedreigend woord. Toen ik opgroeide in Israël, mocht ik van mijn moeder niet in de buurt komen van autobussen. Die konden namelijk ontploffen door terroristische acties van Hamas. Door de intifada stierven heel veel Palestijnen en Joden. Een oproep tot een wereldwijde intifada, zoals op een van de spandoeken staat, betekent voor ons dat we nergens meer veilig zijn. De kreet ‘From the river to the sea’ betekent een vernietiging van alle joden die tussen de Jordaan en de Middellandse Zee wonen. De actievoerders gebruiken de Palestijnse vlag. Wat denk je dat er gebeurt als wij met de Israëlische vlag gaan zwaaien?’

Laten jullie zien dat je van Joodse afkomst bent?
Shalit: ‘Nee, nee. We verstoppen het. Thuis draag ik een meestal keppeltje, maar buiten zeker niet. Ik houd het voor mezelf, omdat ik vrees dat er anders misschien iets gebeurt.’

Kun je met studenten en docenten praten over het conflict in Gaza?
Shalit: ‘Ja, maar ik ga het gesprek niet uit mezelf aan, omdat ik weet dat het een polariserend onderwerp is. Als iemand vragen stelt, geef ik mijn mening, maar ik begin die gesprekken niet. Ik heb er ook geen behoefte aan. Voor ons is het niet nieuw. We zijn opgegroeid met dit conflict en kennen de nuances. We praten er ons hele leven al over.’

Wat willen jullie dat de RvB doet?
Shalit: ‘We willen dat ze grenzen stellen aan het protest. Grenzen aan wat wel en niet kan. Die grenzen worden nu overschreden. De oproep tot een intifada is bedreigend. De kreet ‘No justice, no peace’ overschrijdt een grens. Het betekent dat zonder gerechtigheid voor de Palestijnen het geweld zal doorgaan en er voor ons geen vrede is. De roep ‘From the river to the sea’ is over de grens.’ 

Cohen: ‘We hebben ook om veiligheid gevraagd. We willen weten wat we moeten doen om veilig te blijven en hoe de universiteit dat gaat faciliteren. Als we dit niet benoemen, zal de situatie alleen maar slechter worden.’

Shalit: ‘Verder willen we dat er iets wordt gedaan aan de eenzijdige belichting van het conflict bij bijeenkomsten op de campus. Als je een academische discussie over het conflict wilt faciliteren, moeten vertegenwoordigers van beide zijden worden uitgenodigd. Wij zijn bereid als vertegenwoordigers van de Israëlische kant op te treden.’

Is dat een oproep tot dialoog?
Cohen: ‘Ja graag. Maar wel gefaciliteerd door de universiteit, zodat wij ons veilig kunnen voelen. Dit zou een geweldige kans voor Wageningen zijn. Het protest is hier niet zo geëscaleerd als in Amsterdam. De actievoerders zeggen dat ze vredelievend zijn en wij zijn vredelievend. Dit is een kans om te laten zien dat beide partijen met elkaar kunnen praten. Niet om in debat te gaan; debat leidt tot polarisatie. Wij willen van mens tot mens praten met de actievoerders.’

Lees ook:

Onderwijsbezuinigingen blijven grotendeels overeind

[Commentaar] Stilte na de storm

Ingezonden brief: ‘Het bestuur moet fouten erkennen’