Tekst Guido Camps Wij wonen in Zeist en mijn dochters spelen vaak in een speeltuin midden in het bos op de Utrechtse Heuvelrug. Los van dat ik mijn meiden veel plezier gun, moet ik wel aan het bericht van onlangs denken dat daar een wolf op een hondeneigenaar was afgekomen en de hond had gepakt.
Laat ik dit vooropstellen: als dierenarts zijn bijna alle dieren me even lief en ook de wolf vind ik een fantastisch dier. Wat ik in het wolven-dossier alleen moeilijk vind, is dat de nuance in het debat volledig kwijt is. Dierenorganisaties doen aangifte van een ‘laffe en brute moord op een wolf’, die was doodgeschoten na een bijtincident in Wapse. Anti-wolfgroepen zouden het liefst zo snel mogelijk op jacht gaan en alle wolven uit Nederland jagen.
Beide posities zijn compleet onhoudbaar: er zullen wolven blijven (komen) in Nederland. Maar steeds is verteld dat de wolf een soort schuwe schim zou zijn, die je nooit zou zien en van wie we eigenlijk niets zouden merken. Dat is onzin. En het is gewoon verschrikkelijk als je ’s ochtends uit-elkaar-getrokken schapen in je wei terugvindt (je eigen huisdieren!) en de eerste reactie van sommigen is niet ‘wat verschrikkelijk!’, maar ‘hoe weet je zo zeker dat het een wolf was?
We moeten leren samenleven met de wolf, maar in geen enkele publicatie van onze universiteit kan ik vinden hoe dat moet
En trouwens, je hebt ook geen goed wolf-werend hek!’. Ander geval: terwijl iemand nog in het ziekenhuis behandeld werd aan een wolvenbeet (terwijl ‘we daar echt niet bang voor hoeven te zijn’, aldus platform Wolven in Nederland in 2018) ging de zorg niet uit naar het welzijn van ons medemens, maar maakten we ons druk of het juridisch wel allemaal klopte: de burgemeester werd verweten dat hij geen ontheffing had mogen geven voor het schieten van de wolf en de boer werd verweten dat hij de wolf had aangevallen.
Ik wil mijn dochters heerlijk laten spelen in het bos, ik wil ook ruimte geven aan de wolf in het bos. Steeds lees ik weer: ‘We moeten leren samenleven met de wolf’, maar in geen enkele publicatie van onze universiteit kan ik vinden hoe dat moet. Iedereen die lijkt te denken dat wolven mensen altijd uit de weg zullen gaan, is kennelijk vergeten hoe wij aan onze chihuahua’s zijn gekomen. Ik verwacht een duidelijke visie van WUR op dit vraagstuk en liever gister dan vandaag.
Guido Camps (40) is dierenarts en onderzoeker bij Humane Voeding en OnePlanet. Hij houdt van bakken, bijen houden en bijzondere dieren.
