Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat wel. Want falen is nuttig. Dit keer Dawn Cheong, promovendus Rurale Sociologie.
‘Zes jaar geleden startte ik mijn promotieonderzoek en maakte ik een keuze die me nogal wat problemen opleverde. Ik bestudeer hoe agrarische innovaties de genderdynamiek beïnvloeden in lage-inkomenslanden. Mijn keuze viel op Myanmar, een land dat in 2018 pas tien jaar toegankelijk was voor de wereld.
‘Net toen mijn onderzoek daar begon, brak de pandemie uit en moest ik halsoverkop terug naar Wageningen. Een jaar ging voorbij, terwijl ik machteloos – en lichtelijk in paniek – toekeek hoe mijn promotietraject steeds meer vertraging opliep. Net toen ik dacht dat het ergste achter de rug was en de reisbeperkingen afnamen, pleegde het leger in Myanmar een staatsgreep. Met mijn onderzoeksgebied middenin een conflictzone was terugkeren naar Myanmar onmogelijk. Ondertussen stond de teller van mijn onderzoek al op twee jaar. Uiteindelijk was uitwijken naar een ander land (Nepal) de enige optie. Nu, zes jaren na de start van mijn promotieonderzoek kan ik mijn onderzoek eindelijk afronden.
‘Het was een stressvolle periode met veel onzekerheid, maar de situatie in mijn oorspronkelijke onderzoeksgebied zette alles wel in perspectief. Natuurlijk maakte ik me druk om mijn proefschrift, maar mijn grootste zorgen gingen uit naar mijn vrienden en collega’s in Myanmar.
Net toen ik dacht dat het ergste achter de rug was, pleegde het leger een staatsgreep
Sommigen zouden mijn vertraging bestempelen als falen, anderen als domme pech. Voor mij laten deze onvoorziene wendingen zien hoe de maatschappij doordringt in de wetenschap. We zitten in onze wetenschapsbubbel, maar we moeten niet vergeten dat falende regeringen en organisaties aan de andere kant van de wereld een negatieve invloed op ons kunnen hebben. Samen moeten we een manier vinden om daarmee om te gaan.’
