Ik werk vaak samen met vrienden aan m’n scriptie. We reserveren een studieruimte en sluiten ons een dag op om te schrijven. Als traditie hebben we de ‘thesissnack’ in het leven geroepen, waarbij iemand een snack meeneemt om de dag door te komen. En ja hoor: dit keer was het de beurt aan de croissant-tompouce. Hier volgt een korte review.
De creatie verdient geen schoonheidsprijs met die fluorerend roze glazuurlaag die door de verpakking lijkt te schijnen. Ik vond ze ook verbazingwekkend groot, je weet dat je na één crompouce de rest van de dag zit opgescheept met een enorme insulinepiek. Maar als echte zoetekauw kan ik dat wel waarderen. De smaak: zoet dus. En natuurlijk tompouce-achtig. Eigenlijk is het best wel lekker, concludeer ik samen met een vriend, zij het met wat schaamte want de crompouce heeft iets ordinairs. Het valt onder de categorie ‘frikandelbroodje’. Iets wat je eigenlijk niet lekker mag vinden.
De crompouce valt onder de categorie ‘frikandelbroodje’. Iets wat je eigenlijk niet lekker mag vinden.
Verder is de crompouce een gekke vorm van overdaad: een croissant plus vanilleroom plus roze glazuur. Het Nederlandse eten staat immers bekend om zijn nederigheid. Het simpele ‘broodje kaas’ is het voorbeeld bij uitstek. Ik herinner me nog altijd hoe een internationale vriend met verbazing keek naar de professor die een plastic zak met gesmeerde boterhammen mee had voor lunch. ‘Ze verdient toch wel genoeg om lunch te halen?’ zei m’n vriend. Het is waarschijnlijk de Nederlandse volksaard: elke dag lunch halen zou waarschijnlijk prima passen in een hooglerarenbudget, maar waarom zou je toegeven aan pretentie? Een bammetje is voedzaam, relatief gezond en ook nog eens prima van smaak.
En ik erken dat het makkelijk is om de spot te drijven met de Nederlandse voedselcultuur. Maar de eenvoud die het heeft, mag wel wat meer waardering hebben. Wat dat betreft ruil ik de crompouce liever in voor een broodje hagelslag.
Resource-studentredacteur Maurice Schoo (24) is tweedejaars masterstudent Development & Rural Innovation. Hij houdt van koken en als de tijd het toelaat schildert hij graag.
