Proefschriften in ‘t kort

Vaccins, strokenteelt en verbonden water.
Een stapel proefschriften Een stapel proefschriften. Foto Resource

Jaarlijks promoveren ruim 250 phd’ers bij WUR. Onmogelijk de proefschriften allemaal te beschrijven en samen te vatten. In de rubriek Proefschriften in ’t kort de keuze van onze wetenschapsredacteuren. 

Vaccins 2.0
Vaccins maken met hulp van baculovirussen is een beproefd recept. Probleem is dat er in het gewenste vaccin ook veel baculovirussen zitten. Die zijn weliswaar ongevaarlijk, maar je weet het nooit. Linda van Oosten ontwikkelde een manier om een zuiverder vaccin te maken, door het systeem temperatuurgevoelig te maken. Een temperatuurgevoelig gen zorgt ervoor dat boven de 34°C wel vaccin, maar geen virus meer wordt aangemaakt. Als proof-of-principle maakte ze met het nieuwe ‘platform’ vaccins tegen mond-en-klauwzeer, West-Nijl-koorts en de hand-voet-mondziekte. Dat is nog eens promoveren!
Innovations in virus-like particle vaccine production with the baculovirus expression system.
Linda van Oosten. Promotoren Monique van Oers en Gorben Pijlman  

Stroken en plagen
Strokenteelt kan de biodiversiteit verhogen en de schade door plaaginsecten verkleinen. Luuk Croijmans onderzocht de omvang van die effecten in diverse teeltsystemen gebaseerd op stroken- en pixelteelt. Bij die laatste worden gewassen verbouwd in ‘landjes’ van 50×50 centimeter. De effecten zijn er, maar niet erg groot. Bij strokenteelt neemt bijvoorbeeld het aantal loopkevers met 15 procent toe. Strokenteelt verhoogt ook het effect van parasitaire wespen. Maar het luistert wel nauw welke planten je bij elkaar zet en welke wespen je gebruikt voor biologische bestrijding. Al die planten geven verschillende geursignalen af, waardoor het voor wespen moeilijker wordt hun bestemming te vinden.
Companion Aligned.
Luuk Croijmans. Promotoren Erik Poelman en Marcel Dicke

Verbonden water
Het oppervlaktewater bevat te veel meststoffen. Die voedingsstoffen verdwijnen uiteindelijk ongebruikt in de oceanen. Zonde. Maatregelen om dat te verminderen zijn vaak gericht op afzonderlijke meren of sloten. Dianneke van Wijk pakte het anders aan. Zij ontwikkelde modellen die beschrijven hoe je meststoffen vasthoudt in netwerken van onderling verbonden waterpartijen. Een verbeterd ecosysteem bovenstrooms werkt door op de toestand benedenstrooms. Maar het blijft niet bij theorie: ze ontwierp ook een spel waarmee beheerders leren die theorie in praktijk te brengen bij een ‘echt’ meer.
Towards smart nutrient retention networks to improve water quality.
Dianneke van Wijk. Promotoren Carolien Kroeze en Wolf Mooij

Lees ook:

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.