Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat wel. Want falen is nuttig. Dit keer Myrna Bunte, promovendus bij Nematologie.
‘Het gebeurde vorig jaar in mei. Ik werkte toen al drie jaar aan mijn promotieonderzoek naar vaccins tegen parasitaire wormen. Terwijl ik bezig was in het lab, benaderde een analist me met een vraag over mijn DNA-knip- en plakwerk. Stukjes DNA (primers) die ik voor haar had ontworpen, klopten niet, zei ze. Ik beloofde er later naar te kijken.
Die nacht schrok ik wakker. Plotseling realiseerde ik me dat ik dezelfde ontwerpstrategie had gebruikt voor de stukjes DNA voor de analist als voor mijn eigen onderzoek. Die dienden als basis voor verschillende experimenten én studentenprojecten. Alle resultaten waren negatief geweest. Was het mogelijk dat het stukje DNA, het startpunt van het hele experiment, onjuist was? In het holst van de nacht sprong ik uit bed en rende naar mijn laptop om alles te controleren. De analist had gelijk: er ontbraken twee DNA-letters, wat mogelijk de negatieve resultaten verklaarde.
Ik voelde me behoorlijk knullig. Dat type werk met DNA was voor mij als derdejaars promovendus bijna dagelijkse kost. Ik beschouwde het als mijn tweede natuur. Dat ik dat nog verkeerd kon doen zonder het zelf door te hebben! Ik voelde me beschaamd.
In het holst van de nacht sprong ik uit bed en rende naar mijn laptop om alles te controleren. De analist had gelijk
Tegelijkertijd sloeg ook de stress toe omdat ik bezig was met de laatste experimenten van mijn onderzoek om daarna mijn proefschrift te schrijven. De volgende dag biechtte ik alles op bij mijn begeleider. Hij kalmeerde me en zei dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren.
In de weken erna volgden alsnog slapeloze nachten waarin ik piekerde over de planning om het experiment te herhalen. Uiteindelijk heb ik in die laatste maanden zeer efficiënt gewerkt door me puur op dat experiment te richten. Dit keer lukte het wel en leidden de proeven tot mooie resultaten. Het heeft me wat grijze haren opgeleverd, maar uiteindelijk kon ik die data alsnog verwerken in mijn proefschrift.’
