Laatst was ik bij mij geliefde broer op bezoek in Valencia, waar hij een halfjaar lang het studentenequivalent van Zon, Zuipen, Ziekenhuis nabootst. In dit heerlijke Spaanse stadje staat het grootste aquarium van Europa: L’Oceanogràfic. Mijn broer en ik dachten dat het wel leuk zou zijn om een kijkje te gaan nemen.
Na alle clownvissen, cilinderkwallen en langsnuitzeepaardjes gezien te hebben, begaven we ons naar het kroonjuweel van het park: de dolfijnenshow. Die kun je natuurlijk niet achterwege laten. Wie wordt er nou niet warm van een stel mentaal verslagen zeezoogdieren die door een hoepel springen?
Na vele toch wel indrukwekkende sprongen en vreugdevol aquatisch gekwetter nam het evenement aan het einde van de show een schokkende wending. In een korte video lieten de verzorgers zien hoe de huidige stand van de oceanen eruit ziet. Wat bleek ? De dolfijn, en veel van z’n vrolijke vinverwanten, wordt al een tijdje bedreigd door plasticvervuiling en opwarmende oceanen. Als dat maar goed komt…
Gelukkig is niet alle hoop verloren, aldus de dolfijnenshow, ‘want JIJ hebt de macht om het tij te keren. Door netjes te recyclen en wat vaker de auto te laten staan kunnen we samen de dolfijn redden’. Je meent het, dacht ik.
Zolang wij namelijk in een systeem vastzitten dat productie en consumptie als uitgangspunt heeft, kunnen we recyclen wat we willen, de hoeveelheid te recyclen materiaal wordt er niet minder van
Hoogstwaarschijnlijk ben ik een overkritische Wageninger, maar toch wil ik de dolfijnenshow uitleggen dat het niet helemaal zo werkt. Zolang wij namelijk in een systeem vastzitten dat productie en consumptie van spullen die we niet nodig hebben en een oneindig groeiende economie als uitgangspunt heeft, kunnen we recyclen wat we willen, de hoeveelheid te recyclen materiaal wordt er niet minder van. Die machine zal ondanks onze schattige circulariteitspogingen gewoon blijven draaien.
Een oproep van de show om met alle toeschouwers de straat op te gaan om een statement tegen de status quo te maken, lijkt me niet realistisch. Bovendien zal het vast niet goed zijn voor de omzet van het aquarium als alle gasten opeens met borden en vlaggen naar Madrid trekken.
Dus, waarom doen we niet het volgende: in plaats van die beesten dom door hoepels te laten springen leren we ze een verhaal te vertellen over onze relatie tot de aarde, anti-kapitalisme, of de degrowth (ontgroei)-economie. Daar hebben ze dan uiteindelijk zelf ook nog wat aan en kan ik eindelijk eens naar een echt interessante dolfijnenshow.
Resource-studentredacteur Felix Landsman (22) is vast-ooit-afgestudeerd masterstudent Environmental Sciences en ambiërend avonturier. Hij is vaak op zoek naar iets.
