Resource-studentredacteur Kevin Aditya Prathama (32) kwam vorig jaar samen met zijn vrouw naar Nederland. Eigen foto Niet iedereen begint meteen na de bachelor met een master. Sommigen gaan eerst een tijdje werken. Zo ook Resource-studentredacteur Kevin Aditya Prathama. En nu is hij een dertiger tussen de twintigers. Hoe is dat? En hoe ervaren andere oudere masterstudenten het? Hij vroeg het drie van hen.
Kevin (32)
‘Ik werkte al vijf jaar als ontwikkelingsadviseur in Indonesië, toen ik vorig jaar besloot een master Development and Rural Innovation te gaan doen in Wageningen. Ik kwam samen met mijn vrouw – die ging studeren aan de TU Delft – naar Nederland. Plotseling bevond ik mij tussen mensen van uiteenlopende nationaliteiten, achtergronden en leeftijden. Vooral dat laatste viel op: mijn medestudenten waren begin twintig terwijl ik net 31 was geworden. In Nederland beginnen mensen direct na hun bachelor aan een master, dus mijn leeftijdgenoten op de campus bleken promovendus of medewerker. Ik maakte mij aanvankelijk wel zorgen of ik zou kunnen integreren. Maar ik leerde veel mensen kennen en zij deelden hun verhalen, wensen en zorgen met mij en hun visie op het huidige politieke klimaat en de arbeidskansen. Nu, een jaar later, heb ik het gevoel dat ik een tweede kans krijg om een twintiger te zijn, ondanks het feit dat ik nog steeds niet goed overweg kan met Snapchat!
‘Tijdens mijn studie heb ik meer internationale masterstudenten ontmoet die na hun dertigste in Wageningen zijn gestart, elk met hun verhaal. Drie van hen vertelden mij hoe zij het ervaren om hier te zijn en om met allemaal twintigers te studeren.’
Philline (40+)
‘Qua leeftijd zouden veel studiegenoten mijn kinderen kunnen zijn!’
‘Ik ben Philline* en ik kom uit de Filipijnen. Ik doe momenteel een master Governance of Sustainability Transformations en ik heb de afgelopen 15 jaar op het terrein van duurzaamheid gewerkt. In de Filippijnen heb ik een start-up op het gebied van energietransitie-campagnes en zonnetechnologie. Ik run het bedrijf op afstand vanuit Nederland, waar ik sinds vier jaar woon met mijn echtgenoot. Ik heb voor deze studie gekozen omdat ik mijn kennis en ervaring over de strijd voor klimaatgerechtigheid in Azië en de Stille Oceaan wil overbrengen op jongeren.
Mijn studiegenoten vind ik heel inspirerend. Ze zijn erg politiek bewust op het gebied van klimaat. Hen horen praten geeft mij de energie om naar colleges te gaan. Maar ik besef ook dat ik meer ervaring heb dan zij en daarom wil ik tijdens colleges niet te veel zeggen: het leerproces is voor mij anders dan voor iemand van 22 of 23 jaar. Qua leeftijd zouden veel studiegenoten mijn kinderen kunnen zijn!
Het is best voor te stellen dat ik me opgelaten zou kunnen voelen tussen al deze jonge mensen, maar ik kies ervoor dat niet te doen. Waarom ook? Ik geniet ervan nieuwe dingen te leren en andersom kan ik met mijn ervaring bij internationale organisaties hen adviseren over stages. Mijn kennis kan hier nuttig zijn. Ik overweeg om aan de slag te gaan als onderwijsassistent en de kant van het lesgeven op te gaan. En wellicht ga ik promoveren.’
Nati (34)
‘Ik mis mijn familie wel, maar juist omdat ik wat ouder ben, kan ik daar beter tegen, denk ik’
‘Ik kom uit Colombia en ben milieutechnoloog. Ik heb voor een grote luchtvaartmaatschappij in Latijns-Amerika gewerkt aan hun klimaatstrategie. Maar verandering teweegbrengen was moeilijk omdat er weinig materiaal voorhanden is voor luchtvaartmaatschappijen, dus ik besloot Environmental Sciences te gaan studeren in Wageningen om zo een zinvolle bijdrage te kunnen leveren aan de klimaatproblematiek.
Eenmaal hier kwam ik tot de ontdekking dat de meeste mede-masterstudenten in de twintig zijn. En zij zijn meestal verbaasd dat ik 34 ben, omdat ze mij jonger inschatten. Ik vraag me daarom wel eens af of ik er onvolwassen uitzie. In de eerste maanden moest ik wennen aan het idee dat ik ouder ben dan anderen, maar toen begon ik er lol in te krijgen. Het voelt een beetje alsof je, wat betreft je sociale leven, tien jaar teruggaat in de tijd. In Latijns-Amerika staan oudere mensen minder open voor nieuwe dingen. Ik vind het leuk dat Wageningen zo internationaal en gemengd is en dat ik kennis kan maken met andere culturen. Buiten de campus ontmoet ik ook mensen van in de dertig die niet studeren, dus heb ik een goede balans tussen omgaan met mensen van mijn leeftijd en jongeren.
Ik ben blij met mijn studie omdat die mij een goed carrièreperspectief geeft en omdat het gewoon dé studie is voor mij. Ik mis mijn familie en vrienden wel, maar juist omdat ik wat ouder ben, kan ik daar denk ik beter tegen en raak ik niet depressief. Bovendien is het tijdelijk. Ik overweeg om na mijn afstuderen een promotietraject te doen bij WUR omdat ik graag door wil gaan met onderzoek naar klimaatproblemen. Maar ik houd mijn opties open. Ik wil ook graag een baan op het snijvlak van klimaatverandering en luchtvaart. Voor nu verheug ik me erop stage te gaan lopen en de werkcultuur in Nederland te leren kennen. Voor zover ik nu zie, is er in ieder geval een betere balans tussen werk en privé dan in Colombia.’
Mala (30) & Ikhsan (30)
‘Ik kan met mijn studiegenoten niet over het ouderschap en kinderen praten.’
‘Wij komen uit Indonesië en zijn hier samen met ons kind van vier, Cia. We doen allebei een master en zijn allebei dit jaar dertig geworden.
Ik ben Mala* en ik doe de master Environmental Sciences in Wageningen. Ik ben op dit moment nog steeds in dienst als onderzoeker bij het Indonesische nationale Onderzoeks- en Innovatie Bureau. De meeste mensen die daar werken hebben een mastertitel of zijn gepromoveerd en daarom ben ik geneigd dat ook na te streven, ook al omdat mijn vader bij WUR is afgestudeerd.
Een grote uitdaging toen we hier aankwamen was het vinden van woonruimte binnen ons budget. Gelukkig kwamen we in contact met andere Indonesiërs die hier met hun gezin zijn. Een gezinswoning was nodig om Cia te kunnen aanmelden bij de kinderopvang. En als we Cia de hele dag thuis hebben, wordt het echt te pittig om allebei een studie te volgen. Cia vindt het erg leuk op de opvang en spreekt inmiddels beter Nederlands dan wij. Vorige winter was lastig vanwege de werkdruk en de zorg voor onze dochter. Bovendien had ik erg heimwee, dus kwamen mijn ouders op bezoek. Gelukkig hebben mijn vrienden hier, hoewel ze zelf geen kinderen hebben, er veel begrip voor dat ik mijn tijd goed moet bewaken met een kleintje. Ik vind het geweldig dat ze om zeven uur een feestje starten zodat wij om tien uur naar huis kunnen. Toch kan ik met mijn studiegenoten niet over het ouderschap en kinderen praten, maar alleen met mensen van buiten de campus, zoals andere ouders bij het kinderdagverblijf. Daar klets ik over welk eten kinderen willen en welke speeltuinen er zijn.’
‘Ik ben Ikhsan* en ik doe een master Supply Chain Analysis. Voor ik hier kwam, werkte ik bij een e-supermarkt-start-up in Indonesië. Het is echt een geluk dat we gelijktijdig een master kunnen doen. Ik merk er weinig van dat ik ouder ben, behalve dan dat ik wat meer ervaring heb. Werkervaring is wel een voordeel want ik weet daardoor al hoe ik het geleerde kan toepassen in praktijksituaties. Op sociaal gebied is het wat lastiger omdat ik hoge eisen stel aan mijzelf en mijn gezin, waardoor ik direct na mijn colleges naar huis ga om voor Cia te zorgen en tijd te besteden aan mijn gezin. Soms heb ik last van fomo (fear of missing out, red.) als ik anderen dingen zie organiseren of als ik hoor dat ze lid zijn van een vereniging. Maar ik heb nu een gezin. Bovendien heb ik niet de indruk dat studenten hier overdreven ambitieus zijn, dus als het tijd is om naar huis te gaan, gaan we allemaal en wil niemand overuren maken voor een opdracht. En dat komt mij prima uit.’
*Volledige naam bij de redactie bekend
