Een mens moet in beweging blijven, vooral een sociaal wetenschapper bij WUR: het gerucht gaat dat de verwarming op niet-essentiële plekken, zoals onderwijslokalen in Leeuwenborch, overdag uit wordt gezet. In zo’n lokaal bevinden we ons vandaag voor een presentatie over internationaal klimaatbeleid. Hoe langer de sessie duurt hoe meer vingerhandschoenen, sjaals en mutsen er tevoorschijn komen. Een koude bries gaat door merg en been. De wereldverbeteraars horen de horrorverhalen klappertandend aan. ‘Okay, get up everyone,’ zegt de docent, ‘we gaan een rondje lopen. Jullie beven.’ Is dat vanwege het antarctisch klimaat op Leeuwenborch of hadden we het nou te lang over marktwerking in de koolstofuitstoot?
Het gerucht gaat dat de verwarming op niet-essentiële plekken, zoals onderwijslokalen in Leeuwenborch, overdag uit wordt gezet
Liefdevol worden we de gang op gestuurd. De docent loopt voorop. We zien er net zo uit als de cavia’s van de buren vroeger die in een treintje achter elkaar aanliepen in hun achtertuin. We stampen de trap op, hoek om, deur door, langs de kantine, zwaaien naar een medestudent die verbaasd opkijkt, steken over naar het trappenhuis aan de overkant, trap op, hoek om, kijken vijf seconden rond op de gang waar de leerstoelgroep van de docent gehuisvest is – en dan dezelfde route weer terug, trap af, door de kantine, zwaaien naar een verbaasd opkijkende klasgenoot, trap af en terug naar ons ijskoude lokaal, waar de lichten ondertussen uit zijn gegaan. In de gang flikkert één tl-buis, de vertrouwde koude bries komt ons tegemoet. Na de tocht zijn we iets warmer geworden, maar toch kruipen we bij elkaar, het is best gezellig zo. In tijden van onrust leer je elkaar beter kennen. ‘Kampvuurtje?’, oppert een medestudent.
In tijden van onrust leer je elkaar beter kennen
‘Welkom in Leeuwenborch’, zegt de docent. ‘Jullie zijn nu volwaardige social science-studenten.’ Hier, in ons subarctische donkere hoekje leren de ministers van de toekomst klimaatbeleid analyseren. In Forum of Orion was het misschien wat warmer geweest, maar die gebouwen zijn voor de studies die het grote geld opleveren. Toch zijn zij de echte softies; van Leeuwenborch word je pas hard. Deze cavia’s kunnen heus wel tegen een beetje kou.
Ilja Bouwknegt (24, volgende week 25) is masterstudent Forest and Nature Conservation. Ilja is geïnteresseerd in mens-natuurrelaties en probeert het liefst alle hobby’s ten minste één keer uit. Op dit moment is haken aan de beurt, maar schrijven blijft een favoriet.
