Tekst Guido Camps De afgelopen weken heb ik Omnia op onze campus bezocht als deelnemer, spreker, opponent en voor een lunchafspraak. Wat heerlijk dat we nu op campus een mooi, licht en modern gebouw hebben om internationale sprekers te ontvangen of andere sessies te houden. En hoewel ook ik mooie herinneringen heb aan mijn bezoeken aan de aula, moeten we wel eerlijk zijn. Naast de grandeur van het academiegebouw in Utrecht of de Senaatskamer te Leiden, had onze dierbare Aula aan de Foulkesweg wel een beetje een crematorium-vibe. Dan maar nieuwbouw!
Omnia is een heerlijke uitbreiding van onze campus geworden, en voor die enkele gelegenheid dat je een buitenlandse gast wilt uitnodigen voor de lunch, is het ook fijn dat je niet meer hoeft uit te wijken naar Campus Plaza voor een sandwich uit een plastic bakje.
Maar er gaan helaas ook dingen mis bij Omnia. Tot nu toe is nog geen gezelschap waarbij ik moest aanschuiven compleet geweest bij aanvang van een activiteit: een derde van de bezoekers of gasten druppelt te laat binnen. Ik heb kreupele grootouders over de hele campus zien trekken om uiteindelijk met een lichte hartverzakking net de diploma-uitreiking van hun kleinkind te missen. Waarom kunnen we niet gewoon bij dat gebouw parkeren?
Ja, WUR-genoot, ik hoor u denken: ‘Je kunt toch gewoon in P1 gaan staan?’ Natuurlijk kan dat. Net zoals je in Weesp kunt parkeren als je naar het theater in Amsterdam wilt, maar praktisch is het niet.
De plas water onder Omnia lijkt in het juiste licht net een prachtige gladde betonplaat waar je op kunt parkeren
En ik hoor ook de groene WUR-genoot in mijn achterhoofd: ‘Maar we zijn een sustainable campus en we willen geen vieze, benzine-slurpende auto’s in ons mooie Bornsesteeg!’ Maar tegen hen zeg ik: het gaat mij om de familie en de buiten-Wageningse gasten die denken een mooi feestje in Omnia bij te gaan wonen en die vervolgens worden getrakteerd op een survivaltocht over de campus en die hun feestelijke kleren met zwanenpoep en modder zien besmeurd.
Ook de architect had kennelijk een gemeen gevoel voor humor, want de doodsgrauwe en nutteloze plas water onder Omnia lijkt in het juiste licht net een prachtige gladde betonplaat waarop je kunt parkeren. Maar Guido, recalcitrante columnist die je bent, je moet niet denken in problemen maar in oplossingen, net zoals je altijd zegt tegen die ACT- groepjes van je!
Akkoord, bij deze mijn oplossing. Ik heb een lokale aannemer gevraagd wat het kost om die vermaledijde plas onder Omnia vol te storten met beton en met 50k kunnen we gewoon weer oma’s en opa’s naar binnen harken bij de diploma-uitreikingen, dus bij deze vraag ik uw steun.
Guido Camps (39) is dierenarts en onderzoeker bij Humane Voeding en OnePlanet. Hij houdt van bakken, bijen houden en bijzondere dieren.
