Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat wel. Want falen is nuttig. Dit keer Alan Pauls, promovendus bij Erfelijkheidsleer/Genetica.
‘Toen ik net begonnen was aan mijn PhD-traject, vroeg mijn promotor me het werk over te nemen van een technisch assistent uit ons LettuceKnow-consortium, een samenwerking tussen Utrecht Universiteit en een paar afdelingen van WUR. Ik was net klaar met mijn master en dit was voor mij een compleet andere taak dan ik gewend was. In mijn hoofd maakte ik het heel groot. Als PhD’er moet je onafhankelijk zijn, dacht ik, en dus nam ik me voor: wat voor problemen er ook komen, ik los ze zelf op.
Op een zekere vrijdag zouden er onderzoekers uit Utrecht komen om samen een experiment op te starten. We wilden sla gaan kweken in een klimaatkamer. Het bijzondere aan deze kamer zijn de camera’s in het plafond, die foto’s kunnen nemen van de planten. Op de dag voor de bijeenkomst liep ik alles nog eens na en nam wat proeffoto’s van een lege tafel. Op de foto’s bleek het beeld gekanteld! Hoe kon dit? En hoe kon ik dit oplossen? Ik had nooit eerder aan die camera’s gesleuteld.
Na een slapeloze nacht stond ik ’s ochtends vroeg bijna in tranen bij de klimaatkamer
Tot sluitingstijd probeerde ik naarstig het probleem te fixen, zonder resultaat. En morgen zouden de mensen uit Utrecht komen! Zij zouden teleurgesteld zijn, ik zou teleurgesteld zijn. Mijn promotor zou me vast ontslaan. Einde verhaal.
Geen seconde was ik op het idee gekomen om een collega te bellen, of mijn promotor of de mensen in Utrecht. Na een slapeloze nacht stond ik ’s ochtends vroeg bijna in tranen bij de klimaatkamer toen Unifarmmanager Gerrit voorbijkwam. Hij keek me aan en zei: ‘Alan, je ziet eruit alsof je wel wat hulp kunt gebruiken.’ Ik vertelde hem over de camera’s. ‘Oh, dat is makkelijk’, zei hij. ‘Je kunt de camera’s eenvoudig draaien.’ Ze bleken helemaal niet in een vaste positie gelast te zitten, zoals ik had aangenomen. In twee minuten was het probleem verholpen.
De belangrijkste les: zodra je vastloopt, vraag om hulp. Onafhankelijkheid is niet: alles alleen doen. Het is de regie hebben over wat je weet en niet weet, en waar je informatie kunt halen. Onderzoek is samenwerken. Het was de slechtste dag van mijn promotieonderzoek, maar de beste leerervaring. Het heeft mijn onderzoekstraject volledig veranderd. Het leven is weer prachtig.’
