Per 1 januari 2024 mogen er geen wegwerpbekers meer gebruikt worden op kantoor. Daarop vooruitlopend staan er nu witporseleinen kopjes bij onze koffieautomaten. Een steengoede zaak. Echter, men voorziet problemen in Leeuwenborch, want er zijn nog ‘geen afwasmogelijkheden op de diverse verdiepingen’. En om nu nooit meer je koffiemok af te wassen – zoals een inmiddels gepensioneerde collega deed, wiens mok aan de binnenkant een mooi bruin patina had – gaat voor sommigen wellicht wat ver.
Gelukkig denkt men graag mee. We krijgen per mail uitgelegd dat er ‘met de cateraar een proces ingeregeld wordt om elke werkdag kopjes te laten afwassen’. Inmiddels staan er op elke verdieping twee dienbladen, een met schone en een met gebruikte kopjes. Die laatste zal de cateraar dagelijks in de spoelkeuken afwassen. Je mag je eigen koffiemok er ook wel bij doen, maar die kan zoekraken of stukgaan. ‘Het is dus belangrijk hier geen bekers met emotionele waarde tussen te zetten.’
Ik probeer te bedenken hoeveel emotionele waarde mijn koffiemok voor mij heeft. Eerlijk gezegd niet zo veel. In elk geval een stuk minder dan mijn dagelijkse lunch-soepkom. Tot voor kort hadden we in de kantine standaard soepkommen, waar je ruim twee soeplepels soep in kon scheppen. Die soep smaakte mij altijd heerlijk.
Maar de nieuwe cateraar, die nu zoveel extra kopjes afwast, heeft de vertrouwde soepkommen weggedaan. Wij krijgen nu soep in een schaaltje. Dat schaaltje is zo klein dat er maar één soeplepel soep in past. Drie happen en het is leeg, net als je de smaak te pakken hebt.
Ik probeer te bedenken hoeveel emotionele waarde mijn koffiemok voor mij heeft
Je zou natuurlijk twee schaaltjes soep kunnen nemen, maar dan heeft de cateraar nóg meer afwas. Bovendien hebben ze de prijs ook met de helft omhoog gedaan. Voor dat geld kun je beter naar een restaurant gaan, waar ze de soep op een presenteerblaadje komen brengen en vragen of alles naar wens is geweest.
Ik bekijk mijn koffiemok nog eens. Lekker groot. En er zit een oor aan. Misschien moet ik een deal met de cateraar sluiten. Als ik mijn soep erin mag opscheppen, dan was ik hem zelf wel af.
Sjoukje Osinga (56) is universitair docent bij Information Technology. Ze zingt alt in het Wageningse kamerkoor Musica Vocale, heeft drie studerende zoons en kijkt graag met haar man vogels in de Binnenveldse Hooilanden.
