De Veni is een persoonlijke beurs voor jonge, onlangs gepromoveerde onderzoekers. Foto Shutterstock Negen Wageningse onderzoekers hebben een Veni-beurs toegekend gekregen. Dat zijn er evenveel als vorig jaar, toen wetenschapsfinancier NWO er in totaal 167 toekende. Dit jaar honoreerde NWO in totaal 188 aanvragen.
De Veni is een persoonsgebonden, wetenschappelijke beurs van maximaal 280.000 euro voor recent gepromoveerde, talentvolle onderzoekers. Met het geld kunnen ze de komende drie jaar hun onderzoeksideeën verder uitwerken. De Veni’s kennen steevast stevige concurrentie. Dit jaar komen de 188 toekenningen neer op een honoreringspercentage van net 13 procent.
Oesterriffen en CO2-verwijdering
De leerstoelgroep Environmental Policy (Social Sciences) telt maar liefst twee onderzoekers aan wie een Veni is toegekend. Annet Pauwelussen, universitair docent Marine Governance, gaat er ‘oesterpolitiek’ mee verkennen: ze onderzoekt hoe de oesterriffen die ooit de Noord-Atlantische kusten bedekten op een inclusieve en rechtvaardige manier kunnen worden hersteld. Ina Möller, universitair docent Climate Politics, ontvangt een Veni om onderzoek te doen naar naar grootschalige CO2-verwijdering, een kernelement van het Europese klimaatbeleid. Ze wil helder krijgen welke invloed dat heeft op het voedsel- en landgebruikssysteem, inclusief de ‘grote vervuilers’ daarin, en wat het doet voor de collectieve emissies.
En dan is er bij Social Sciences nóg een collega met een Veni. Esther Gehrke (leerstoelgroep Agrarische economie & Plattelandsbeleid) krijgt de beurs voor onderzoek naar onderwijsongelijkheid binnen gezinnen in lage- en middeninkomenslanden. Ze beoogt inzicht te krijgen in hoe onderwijsbeleid samenhangt met de besluitvorming van ouders over het onderwijs van hun kinderen.
Microplastics, hommelmigratie en verdrinkende delta’s
Ook Omgevingswetenschappen telt drie Veni-laureaten. Kryss Waldschläger (leerstoepgroep Hydrologie en Kwantitatief Waterbeheer) onderzoekt hoe microplastics het samenklonteren en bezinken van aquatische bodemdeeltjes beïnvloeden, wat een serieuze bedreiging kan vormen voor zowel ecosystemen als voor de bevaarbaarheid van waterwegen. Thijs Fijen (leerstoelgroep Plantenecologie en Natuurbeheer) bestudeert hommel-massamigratie, die mogelijk verklaart waarom sommige hommelpopulaties zelfs in de meest intensieve agrarische landschappen stand weten te houden. Philip Minderhoud (leerstoelgroep Bodemgeografie en Landschap) buigt zich over verdrinking van delta’s. Met een nog te ontwikkelen model dat delta’s digitaal nabootst, wil hij bodemdalingen kunnen kwantificeren en voorspellen om zo waardevolle deltagebieden te helpen behouden.
Plantenwetenschappen telt twee Veni’s. Michael Schon (Laboratorium voor Moleculaire biologie) buigt zich over de lastig te identificeren genen die, in tegenstelling tot eiwit-coderende genen, ontwikkeling coördineren via RNA-moleculen. Schon stelt een methode voor die ze vindt in nieuwe genomen op basis van hun locatie in verwante soorten. Quint Rusman (Laboratorium voor Entomologie) duikt dieper in de rol van blad-etende herbivoren in de bloemevolutie, die pas recentelijk is aangetoond. Rusman wil uitzoeken of die rol direct of indirect is, bijvoorbeeld door plantinteracties met bloembezoekers zoals bestuivers en bloemeters te beïnvloeden.
Bij Agrotechnology & Food Sciences ten slotte krijgt Imre Kouw (leerstoelgroep Humane Voeding en Gezondheid) een Veni voor onderzoek naar (sonde-)voeding op de intensive care. Patiënten krijgen dat nu meestal verspreid over het etmaal toegediend, terwijl de stofwisseling van spieren en organen actief is op verschillende tijdstippen van de dag, gereguleerd door de biologische klok. Kouw onderzoekt of toediening volgens een maaltijdpatroon beter is voor herstel.
