Ingezonden brief: ‘Wageningen, koester je activisten’

‘Spontaan actievoeren mag niet, lezen we in Resource. Verschillende zachtmoedige, ludieke acties, zoals pop-up tuintjes en blinddoeken om de hoofden van de beelden op de campus, zijn al opgeruimd voordat studenten en medewerkers er kennis van kunnen nemen.

Zonder overleg mag je op de campus geen actie voeren, vanwege ‘de veiligheid’. En daarom wordt een gezellig pop-up parkje (waar studenten weken werk in hadden gestoken) per direct in tweeën gezaagd? Wat is precies het gevaar van een blinddoek om de Zaaier (het is een beeld van steen!) of een mobiel tuintje op een parkeerplaats? Wat daadwerkelijk de veiligheid in gevaar brengt, is intensief gebruik van auto’s en onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De bredere gevolgen van klimaatverandering zijn nog veel ingrijpender, met name voor de generaties die nu opstaan en richting willen geven aan hun eigen toekomst.’

Als samenleving zijn we geobsedeerd door productiviteit

‘Als samenleving zijn we geobsedeerd door productiviteit. De meeste mensen zijn veel te druk met dagelijkse beslommeringen om kritisch over onze toekomst na te denken. Daar ligt nu juist de taak van ons als universiteit, als broedplaats van nieuwe en afwijkende ideeën. Bij elke stap die je zet op de campus zou je geprikkeld moeten worden en de ruimte moeten hebben om met elkaar in gesprek te gaan. In plaats van hun (kunst)objecten te saboteren, zouden we het punt in overweging moeten nemen dat studenten proberen te maken. 

Met alles wat de studenten in Wageningen lezen en leren over klimaatverandering, het milieu en dekolonisatie, is het een wonder te noemen dat de studenten zo liefdevol en poëtisch de kracht van de verbeelding inzetten om hun punt te maken. We vragen ons dan ook af waar WUR precies bang voor is.

Het neerslaan van protest is iets wat we doorgaans kennen van autoritaire regimes met een zekere angst voor de eigen bevolking. Maar dit lijkt hier niet het geval. Onze hypothese is het omgekeerde. Het zijn niet de studenten die angst inboezemen maar de spiegel die ze ons voorhouden. Velen van ons, werkzaam in Wageningen, weten namelijk donders goed dat we alles op alles moeten zetten om de transitie te maken naar een veel duurzamere maatschappij. We weten ook dat universiteiten met hun kennis en vrije denkers dit soort veranderingsprocessen kunnen helpen versnellen, of zelfs zouden moeten leiden.’

Het zijn niet de studenten die angst inboezemen maar de spiegel die ze ons voorhouden

‘Als we in de spiegel kijken die de studenten ons voorhouden zien we echter ook het Janusgezicht van de universiteit: de organisatie waarin we verandering richting een betere toekomst proberen te bewerkstelligen, blijkt ook heel goed te zijn in het legitimeren en bestendigen van de status quo. De eretitel ‘duurzaamste universiteit van de wereld’ verliest daardoor wel een beetje zijn glans.

Protest is een communicatiemiddel waarmee je dat wat we voor lief nemen, bevraagt. Dat geldt zeker voor mensen en groepen die zich op andere manieren niet gehoord voelen. Dit zou de universiteit toe moeten juichen, in plaats van afstraffen. Daarom is de nadrukkelijke oproep vanuit Scientists 4 Future: WUR, stay with the trouble en kijk eens wat vaker in de spiegel.’

Anne-Juul Welsink
Martijn Duineveld
Ignas Heitkönig
Susanne van Donk
Anatol Helfenstein
Chloé Tavernier
Geert Aarts
Joke Luttik
Chrysanthi Pachoulide
Daniela Requena Suarez
Benedikt Haug

Lees ook:

Onderwijsbezuinigingen blijven grotendeels overeind

[Commentaar] Stilte na de storm

Wennen aan een lege brug