Het schilderijtje waar het om draait, staat stof te vangen in de catacomben van Forum. Het kwam onlangs in Resource even voor het voetlicht, in een verhaal over Mien Visser, de eerste vrouwelijke hoogleraar van WUR. Zij staat erop afgebeeld. Maar wie het werkje maakte en ter gelegenheid waarvan, was onbekend. Tot Jeanne van Poppel, alumnus, het verhaal onder ogen kreeg.
De aanleiding daarvoor was triest. Van Poppel was onlangs op de begrafenis van Clara van den Ban, de dochter van Mien Visser. ‘Daar werd door haar zoon het verhaal in Resource aangehaald’, vertelt ze. ‘Toen ben ik dat gaan lezen en zag ik die foto. Ik herkende het schilderij meteen’, zegt ze. ‘Sterker nog, ik was erbij toen het werd overhandigd.’
Home Economics
Jeanne van Poppel studeerde van ’74-’82 Huishoudkunde aan de Landbouwuniversiteit. ’In 1975 haalde ik mijn propedeuse. Ja, ik heb Mien Visser nog gekend. Ze stierf in het tweede jaar van mijn kandidaats’, vertelt ze. ‘Ik ben nog op haar begrafenis geweest in Friesland. Ik was destijds voorzitter van de studievereniging Home Economics.’
Het idee was een kunstwerk te maken dat een blijvende herinnering zou zijn aan de studierichting
Jeanne van Poppel, alumnus
Na haar studie bleef Van Poppel als alumnus via de KLV-kring Consumentenstudies contact houden met Wageningen. Ze werkte zelfs nog een tijdje bij de leerstoelgroep Huishoudkunde. Het schilderijtje houdt verband met die KLV-kring. Van Poppel: ‘Ik was secretaris van de kring en zat in de organisatie van de studiedag voor 50 jaar Huishoudwetenschappen in Wageningen.’
‘Het idee was een kunstwerk te maken dat een blijvende herinnering zou zijn aan de studierichting’, gaat ze verder. ‘Die studiedag was 21 maart 2003. De bijeenkomst was in de Dreijenborch, het gebouw van Huishoudkunde op de Dreijen dat inmiddels is gesloopt. Clara van den Ban was een van de sprekers die dag, die als thema had: Van Landbouwhuishoudkunde naar Bedrijfs- en Consumentenwetenschappen. Clara was een van de eerste afgestudeerden.’
Willekens
Het kunstwerk werd gemaakt door Gabriëlla Willekens. ‘Ja, ik heb dat inderdaad gemaakt’, bevestigt zij, enigszins verrast. Ze woont in Wolfheze. ‘Ik was destijds een korte periode bezig met dit soort dingen. Ze kwamen via kunstbemiddelaar Marlou Kursten bij mij terecht met een foto van Mien Visser. Ik ben tegenwoordig in een heel andere stijl bezig, zoals je ziet op mijn website. Het is niet te vergelijken.’
Als ze willen, kan ik het schilderij alsnog signeren hoor
Gabriëlla Willekens, kunstenares
‘Heb ik het niet gesigneerd? Dat kan. Ik heb er moeite mee mijn naam op de voorkant te zetten’, reageert ze. ‘Ook niet op de achterkant? Ik zet mijn naam dan altijd wel op de achterkant. Dat is hier kennelijk vergeten. Maar als ze het willen, kan ik het alsnog signeren hoor. Ze zijn welkom. Jeanne van Poppel kwam ook al bij mij informeren of ik het had gemaakt. Dat had ze uit haar archief gehaald. Nu is het dus dubbel gecheckt.’
Terecht
Wat er met het schilderijtje gaat gebeuren is nog niet duidelijk. Misschien krijgt het toch een plekje in de hernieuwde galerij. Volgens Van Poppel zou dat niet meer dan terecht zijn. ‘Het verdient een betere plek. Zeker ook ter herinnering aan haar dochter Clara van den Ban, die zich altijd volop inzette voor studie en educatie voor meisjes en vrouwen wereldwijd.’
Nou, bedankt Roelof. Het schilderijtje staat overigens zeker geen stof te vangen; het wordt zorgvuldig bewaard onder goede conditionele omstandigheden. Gegroet.