Als student word je doodgegooid met dit gezegde: de laatste loodjes wegen het zwaarst. Klopt dus. En volgens mij telt dat driedubbel als je de thesis doet. Bij mij waren trouwens de loodjes vóór de laatste loodjes het zwaarst: ik zakte in een laatste motivatiedip vóór de laatste inzettingspiek en ik kon het niet meer opbrengen om aan de thesis te zitten. Alle levenslust was verdwenen.
Toevallig viel die dip samen met de week van het bevrijdingsfestival en ik besloot de bevrijding dit jaar zo letterlijk mogelijk te gaan vieren. Nee, de thesis was nog niet af en ik was nog niet verlost, maar ik snakte naar menselijk contact en hopelijk kon dat contact mij de boost geven om dan toch die laatste analyses te doen en dat verdomde literatuuronderzoek af te ronden.
Toen de zon eindelijk tevoorschijn kwam ontstond er een wolk van verdampend zweet. We schonken wijn uit een stiekem meegenomen fles
De bijna-bevrijd-dag, was het. De bas van de muziek dreunde zo hard dat mijn borstkas vibreerde. Mijn oordoppen konden er niet tegenop. Het voelde als zo’n dovendisco die werkt met fysieke trillingen. We stonden op elkaar gepakt als sardientjes en terwijl we dansten veranderde het natte grasveld in een modderveld. Toen de zon eindelijk tevoorschijn kwam ontstond er direct een wolk van verdampend zweet gemengd met een zware rooklucht. We schonken wijn uit een stiekem meegenomen fles en door de ellebogen van alle dansende mensen om ons heen klotste het de bekers uit. Het was fijn om even verlost te zijn van de vier muren van mijn kamer en de druk die ik mezelf oplegde. Ik voelde me bijna-bevrijd. Heel even was het fijn, daarna kwam mijn geweten op gang: waar ben je mee bezig, waarom ben je zo dronken, wilde jij niet je thesis afmaken dit weekend, hoe ga je dat doen wanneer je een kater hebt, enzovoorts.
Het plan om mezelf uit de motivatiedip te krijgen had gewerkt
Ik baande me een weg naar de rand van het park om lucht te krijgen. Het plan om mezelf uit de motivatiedip te krijgen had gewerkt. Ik had mezelf weten af te leiden van de neerwaartse motivatiespiraal waarin ik mezelf had gekronkeld. En het was nog maar vrijdag! Nog een heel weekend om die motivatie-high te gebruiken en eindelijk de laatste aanpassingen te doen. Nat van het katerzweet, dat wel, maar het lukte. Met het indrukken van de verzendknop verstuurde ik mijn voorlopige versie, inclusief nieuwe analyses en verdomd literatuuronderzoek.
Ik fietste een grote Tour de Wageningen om weer in contact te raken met de buitenwereld en boekte een kappersafspraak om me weer mens te voelen. Als straks het laatste commentaar op mijn werk komt en ik dat moet verwerken, komen de échte laatste loodjes. Maar met deze last van mijn schouders voelen die het lichtst.
Wanneer je dit leest, zal ik mijn thesis af hebben, dat beloof ik. Dan hoeft niemand er ooit meer iets over te horen, in ieder geval niet totdat ik aan mijn masterthesis begin. En dat is pas over ruim een jaar, dus geniet vooral even van de adempauze. Daarna ga ik nóg harder zeuren.
Ilja Bouwknegt is 24, bachelorstudent Bos- en Natuurbeheer, is actief bij studievereniging WSBV Sylvatica en doet ’s nachts wel eens vleermuizenonderzoek.
