Melissa van der Lingen (tweede van links) in de Wageningse raadszaal. Eigen foto Wie: Melissa van der Lingen
Wat: raadslid PvdA Wageningen
Waarom: samenwerken om Wageningen een betere stad te maken
Uurloon: geen; €1096 vergoeding per maand voor 16 uur per week
De schoorsteen moet roken. Lenen bij Ome Duo kunnen we allemaal, maar er zijn ook studenten die hun geld verdienen met een bijzondere bijbaan, zoals Melissa van der Lingen, bachelorstudent Bedrijfs- en Consumentenwetenschappen en Economie en Beleid.
‘Ik zit nu al bijna vier jaar in de Wageningse gemeenteraad. Raadslid zijn is heel nuttig werk en ik haal er veel voldoening uit. Als je politiek geïnteresseerd bent kun je een partij gewoon mailen om te vragen of je een keertje langs kan komen bij de gemeenteraad. Ik zit bij de PvdA omdat ik aan de linkerkant van het politieke spectrum zit en omdat de PvdA heel degelijk is – niet heel sexy, wel belangrijk. De partij heeft hoge standaarden en er wordt altijd verantwoording afgelegd. Ik vind dat we dat ook van onze volksvertegenwoordigers en bestuurders mogen verwachten. Ik zit bij de PvdA-fractie met drie andere fractieleden. Daarnaast zijn er nog een paar steunfractieleden. Ik begon als steunfractielid en ik wist gelijk: dit is iets voor mij.
Raadswerk is een bijbaan – de vergaderingen zijn meestal ’s avonds – maar het is wel veel werk. Ik voel me eigenlijk eerst raadslid en daarna pas student (en mijn cijfers zijn daar ook wel naar). Ik doe de bachelors Bedrijfs- en Consumentenwetenschappen en Economie en Beleid. Gelukkig geven de sociale studies hier in Wageningen genoeg vrijheid. Als raadslid doe ik veel praktijkervaring op over zaken die aan de orde komen tijdens colleges. Dat geeft een ander perspectief op de collegestof en de studie.
Ik voel me eigenlijk eerst raadslid en daarna pas student
De sfeer in de gemeenteraad en in de stad is heel goed. Nationale politici krijgen vaak bedreigingen naar hun hoofd, maar dat is hier niet aan de orde. Ik vind het fijn dat we in de Wageningse raad echt dingen voor elkaar kunnen krijgen, ondanks de meningsverschillen die er natuurlijk zijn.
We zetten ons allemaal volledig in. Er zit veel voorbereidingstijd in het werk. Stukken lezen, veel overleggen. Dat kan stressvol zijn en onder raadsleden is er een vrij hoog percentage dat een burn-out krijgt. Nu zitten we in een iets rustigere periode. Ik wil later graag in het openbaar bestuur blijven werken, maar hoe en waar precies weet ik nog niet. Het duurt nog even voor ik afstudeer, dus daar ga ik me nu geen zorgen over maken.’
