Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een vergissing in je model, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat juist wel. Want falen is nuttig. Dit keer Sander Gussekloo, universitair docent Experimentele Zoölogie.
‘Toen ik begon als docent in Utrecht, werd mij gevraagd om de collegereeks ‘Overzicht Dierenrijk’ te geven voor biomedische studenten. Er lag al een collegeserie van mijn voorganger, maar ik was jong en enthousiast, dus wilde het helemaal opnieuw doen, op mijn manier. Ik begon bij de sponzen en dan langzaam door naar de ontwikkeling naar vertebraten (gewervelden, red.), met onderweg allerlei leuke details over diergroepen.
Na het eerste college kwamen de studenten in grote paniek naar mij toe. Moesten ze dit allemaal weten? Ik was eerst verrast: iedereen vindt dit toch interessant, dacht ik als bioloog. Daarna kwam het gevoel: ojee, wat heb ik aangericht? Ik legde uit dat alleen de grote lijnen belangrijk waren, maar omdat ik het al verteld had, gingen ze toch twijfelen wat ze op het tentamen konden krijgen.
Voor mij was het een les dat ik me echt moest richten op de doelgroep en opleiding. Dat benadrukte mijn voorganger ook. Wat willen de studenten weten, wat is hun achtergrond? Wat vertel ik wel en wat niet? Ik sparde met collega-docenten. In het tweede college vatte ik het vorige samen in hoofdpunten.
Na het eerste college kwamen de studenten in grote paniek naar mij toe. Moesten ze dit allemaal weten?
Ik probeerde de studenten gerust te stellen dat al die details misschien interessant waren maar niet nodig om het tentamen te halen. De paniek was over. De andere colleges paste ik ook aan.
Ik besefte dat het me meer voldoening geeft om wat minder te vertellen als de studenten de stof daarmee beter begrijpen, dan dat ik mijn eigen ‘kindje’ kwijt kan. Bij WUR ken ik inmiddels de groep en het onderwijsprogramma goed. Ik weet wat de studenten wel en niet weten. Bij de cursus Evertebraten (ongewervelden, red.) stelt ieder jaar wel een student een vraag waarop ik het antwoord niet weet. Dan ga ik zoeken en kom ik altijd leuke dingen tegen. Zo kan ik alsnog in de details duiken voor wie dat wil.’
