Wageningse terugblik op Schiphol-protesten

Schiphol was zaterdag het decor van zowel de demonstratie Krimp De Luchtvaart als van een actie van Extinction Rebellion en Greenpeace, waarbij geparkeerde privévliegtuigen werden geblokkeerd. Vooraf was al duidelijk dat onder de deelnemers tientallen Wageningers te vinden zouden zijn. Resource sprak zondag met twee studenten die protesteerden: demonstrant Djordi Soet en actievoerder ‘Priscilla’ (gefingeerde naam).

Aan de demonstratie deden zo’n duizend mensen mee. Ze verzamelden zich buiten voor de ingang van Schiphol en gingen na een aantal toespraken over tot een protestmars. Onder het roepen van leuzen als ‘krimp de luchtvaart’ en ‘tijd voor solidariteit’ trok de stoet door de benedenverdieping van Schiphol. De actie mondde uit in een spontane sit-in op Schiphol Plaza. Een van de demonstranten was Djordi Soet, bachelorstudent Internationale Ontwikkelingsstudies.

‘Ik vind het onzin dat we zoveel vliegen; het is in strijd met de klimaatdoelen’, verklaart hij zijn deelname. ‘Elke dag vertrekken er vluchten naar Europese bestemmingen, terwijl je met de trein ook heel ver kan komen. Vliegen wordt ook nog eens gesubsidieerd, door bijvoorbeeld geen btw op vliegtickets te rekenen en geen belasting te heffen op kerosine. De demonstratie richt zich ook tegen de bouw van de nieuwe terminal op Schiphol. We moeten naar veel minder vluchten, dat rijmt niet met deze bouwplannen. Daarom ook mijn bordje: Nieuwe Terminal? Lik Me Schiphol!’

Naast een 81-jarige

Al hield Soet het zelf bij demonstreren, hij juicht de disruptieve actie van Extinction Rebellion wel toe. ‘Allebei de acties zijn nodig. Onze demonstratie richtte zich op breed maatschappelijk draagvlak. De sfeer is goed: je voelt dat je allemaal voor hetzelfde doel komt. Alle leeftijden waren aanwezig. Tijdens de sit-in zat ik naast iemand van 81 jaar. Die kon ik een beetje tegen mij aan laten leunen ter ondersteuning. We scandeerden elkaars leuzen, het was een mooi moment van saamhorigheid. Een beetje surrealistisch ook: zo’n bijzondere sfeer terwijl je kerosine ruikt en het lawaai van de vliegtuigen hoort. Bijna alle reacties waren positief. Van buschauffeurs bijvoorbeeld, die enthousiast naar ons toeterden.’

Menselijke blokkade

Masterstudente Priscilla (gefingeerde naam, identiteit bij redactie bekend) deed mee aan de actie van Extinction Rebellion en Greenpeace. Zij blokkeerde zaterdagmiddag ruim twee uur lang een privévliegtuig, tot de marechaussee haar wegsleepte. Priscilla: ‘Ik had veel zin in de actie, al vond ik het ook wel spannend. Op enkele coördinatoren na wist niemand van tevoren wat de actie zou inhouden. We waren bezig een menselijke blokkade te vormen, een soort mensenrij als versperring, toen ik het geluid van een zaag hoorde. Er werd een gat gemaakt in het hek zodat we het terrein van de privévliegtuigen op konden. Ondertussen begon de marechaussee al mensen te arresteren. Snel rennen dus!’

Ze gaat verder: ‘Met mijn actiegroepje blokkeerde ik ruim twee uur een vliegtuig. Ik vond de actie tegen privévliegtuigen fantastisch gekozen. Het is een enorm vervuilende elite-hobby met nóg meer CO2 uitstoot per persoon dan normale vluchten.’ En het risico gearresteerd te worden? ‘Dat had ik er wel voor over. We gaan richting een klimaatcatastrofe, daar maak ik me meer zorgen over dan over een arrestatie.’

Valse naam

Met arrestaties werd zaterdag niet terughoudend omgesprongen. Van de vierhonderd actievoerders werden er zaterdag zo’n tweehonderd gearresteerd, onder wie ‘Priscilla’. Ze vertelt daarover: ‘Eén voor één werden we door de marechaussee verwijderd. Twee marechaussees tilden me op en sleepten me naar een bus. Daar werden we officieel gearresteerd. Ik heb mijn identiteit niet prijsgegeven; ik gaf een valse naam op en ik had geen telefoon, ov-kaart of enig ander identiteitsbewijs bij me. Een groot deel van de actievoerders lukte het zo om anoniem te blijven. De marechaussee wist niet wat ze met zoveel mensen aan moesten; het was te lastig om van iedereen de identiteit te achterhalen – er stonden zes bussen vol gearresteerde actievoerders!’

Lange tijd wisten Priscilla en haar mede-arrestanten niet wat er ging gebeuren. Na urenlang wachten werden ze vrijgelaten. ‘Ik heb geen boete gekregen en er is niets van mij vastgelegd. De effectiviteit zit hem dan ook in zó massaal gearresteerd te worden. We hebben veel aandacht voor onze standpunten gegenereerd. De actie is voor mijn gevoel zo goed verlopen als het maar kan.’

Lees ook:

Onderwijsbezuinigingen blijven grotendeels overeind

[Commentaar] Stilte na de storm

Wennen aan een lege brug