De actieposter van het protest van morgen. Bron Greenpeace Met zowel een demonstratie als een protestactie lijkt het morgen een roerige dag te worden op luchthaven Schiphol. Ook tientallen Wageningers doen mee. Een deel sluit zich aan bij de demonstratie van Milieudefensie en partners, het Krimp Luchtvaart Protest op Schiphol Plaza, gevolgd door een protestmars.
Daarnaast zijn er WUR’ers die – om Extinction Rebellion te citeren – alvast hun arrestatieformulier hebben ingevuld. Zij doen namelijk mee aan de door Greenpeace en Extinction Rebellion aangekondigde ‘disruptieve, vreedzame en burgerlijk ongehoorzame’ actie. Resource belde met zo’n actievoerder, een WUR-medewerker die met het oog op eventuele (strafrechtelijke) consequenties liever anoniem wil blijven.
Wat staat er morgen te gebeuren?
‘Dat blijft nog even in het midden – omdat de kans groot is dat de politie dat ook wil weten. Er is natuurlijk consensus over met welke gedachten we de actie ingaan: dat de actie vreedzaam is, dat we geen dingen kapot zullen maken, dat we alles thuislaten wat brandgevaar met zich kan meebrengen op een vliegveld, et cetera. Maar wat de actie precies inhoudt? Hou de nieuwsberichten maar in de gaten, zou ik zeggen. Het wordt sowieso iets disruptiefs – een NOS liveblog zit er misschien wel in.’
Dat klinkt best heftig. Wordt het eng?
‘Een beetje spannend vind ik het wel. Liever zou ik niet hoeven gaan, maar ondertussen ben ik de wanhoop behoorlijk nabij, als je bedenkt waar Schiphol allemaal mee wegkomt qua klimaatschade. Dat moet echt stoppen, en het verleden leert dat we met een dialoog niet ver genoeg komen. Dus dan maar zo, ook al lopen we dan het risico om gearresteerd te worden. Niemand vindt dat leuk – en ik zeker ook niet. Maar als ik dan denk aan bijvoorbeeld de overstromingen in Pakistan, met al die slachtoffers en de miljoenen ontheemden… Ik kan toch niet níets doen? Dan maar dit.’
En qua veiligheid?
‘We zijn allemaal vredelievende mensen; niemand wil dit laten escaleren. Hooguit kan de politie voor escalatie zorgen. Mede daarom trekken we op in kleine groepjes van ongeveer vijf à zes mensen die elkaar al kennen via de actietrainingen. Zo kan iedereen een beetje op elkaar letten en voor elkaar zorgen, als dat nodig is. Ook qua kennis over onze rechten zijn we goed voorbereid. Wanneer mag de politie je vingerafdrukken wel of niet afnemen, hoe lang mag een voorarrest duren? Over dat soort dingen zijn we allemaal goed geïnformeerd. Zo kan elke actievoerder voor zichzelf de afweging maken hoe ver je wilt gaan. Daar is ook ruimte voor; iedereen kan op elk moment besluiten dat zijn of haar grens is bereikt. Maar de actiebereidheid is groot. Steeds meer mensen zien dat het zo niet langer kan en eisen verandering.’
