Illustratie: Stijn Schreven Een mislukte proef, een vergissing in je model, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In de rubriek ‘Falen en opstaan’ doen collega’s dat juist wel. Want falen is nuttig. Dit keer Nico Claassens, universitair docent bij Microbiologie.
‘Aan het begin van mijn masterthesis dacht ik “oké, dus dit is het plan, we gaan het op deze manier uitvoeren, dat zal op die manier uitpakken en dan is het klaar”. Toen dat niet lukte, werd ik heel ongeduldig en raakte ik gefrustreerd. Inmiddels benader ik mislukkingen anders: het hoort erbij.
‘Projecten in de synthetische biologie zijn vaak erg ambitieus: we proberen iets te bouwen en we kijken of het werkt. Als het dan niet werkt, voelt het toch als een soort mislukking. Daarom is het goed aan verwachtingsmanagement te doen voor jezelf, je collega’s en de mensen die je begeleidt. Dat zorgt ervoor dat je gemotiveerd blijft en dat je tegelijkertijd een plan B hebt of toch iets publicatiewaardigs als je het niet haalt.
‘Ook bij mijn promotieonderzoek bleek het doel te hoog gegrepen. Ik probeerde DNA in elkaar te knutselen om bacteriën te laten groeien op licht. Dat is niet simpel. Het is een black box. Als het niet lukt, heb je weinig technieken om te achterhalen waar en waarom het niet lukt. Dat is frustrerend, want je leert er niet veel van en je komt ook niet vooruit. Maar in plaats van alles wat niet lukt proberen te snappen, kun je beter een andere methode proberen. Tegenwoordig zijn er bijvoorbeeld zoveel manieren om DNA te bouwen. Laat de mislukking rusten en kies een alternatief, anders verlies je te veel tijd.
Het vertrouwen van mijn begeleiders heeft ervoor gezorgd dat ik nooit heel diep in de put heb gezeten
‘Het vertrouwen van mijn begeleiders heeft ervoor gezorgd dat ik tijdens mijn promotieonderzoek nooit heel diep in de put heb gezeten. Zij vinden dat tegenslagen erbij horen. Als het even tegenzat, stimuleerden ze mij om andere strategieën te vinden en hielpen ze om oplossingen te bedenken. Nu ik zelf begeleider ben, probeer ik die les door te geven.’
