Tekst: Vincent Oostvogels Als je na bijna vijf jaar stopt met Resourcecolumns, is het verleidelijk om terug te lezen wat je allemaal hebt geschreven. Je komt stukjes tegen waar je nog steeds tevreden over bent, maar ook gênante rommel. Veel interessanter nog zijn de dingen waarover je volledig van mening bent veranderd.
Zo schreef ik ooit een stukje waarin ik de ledenraadplegingen van Natuurmonumenten ridiculiseerde. Die ledenraadplegingen waren bedoeld om de achterban van Natuurmonumenten een stem te geven in het natuurbeheer dat de organisatie uitvoert. Ik schreef het wat genuanceerder op, maar de kern van mijn betoog was: laat natuurbeheer over aan ecologen die ervoor hebben doorgeleerd en houd anderen er zo ver mogelijk bij vandaan. Om ervoor te zorgen dat mijn stukje een link had met WUR, richtte ik het aan Jeroen Dijsselbloem, voorzitter van Natuurmonumenten, maar ook WUR-alumnus en voorzitter van de raad van toezicht van WUR. Naast een koffieafspraak met Dijsselbloem, leidde de column tot een reeks mailtjes van WUR’ers die het hardgrondig met me eens waren. ‘Spijker op z’n kop!’, schreef iemand.
Inmiddels ben ik ervan overtuigd geraakt dat het voor rechtvaardig en effectief natuurbehoud juist essentieel is om méér perspectieven mee te nemen; dat de lokale kennis van praktijkmensen er evenzeer toe doet als de wetenschappelijke kennis van ecologen, bijvoorbeeld. In mijn promotieonderzoek probeer ik daar invulling aan te geven door de focus juist te leggen op wat boeren over natuur te zeggen hebben. Terugkijkend verbaast het me dat ik toen zoveel positieve reacties kreeg op een stukje waarin ik er min of meer voor pleitte om tal van mensen buiten het debat over natuurbeheer te houden.
Dit alles doet me denken aan de rubriek ‘180 graden’ die ooit in de Volkskrant stond. Daarin kwamen mensen aan het woord die radicaal van gedachten waren veranderd. Misschien een idee voor Resource? WUR is een organisatie waar – alle dialogue sessies ten spijt – verschillende kampen zich soms behoorlijk diep hebben ingegraven. Het is makkelijk om in je eigen bubbel te blijven en vast te klampen aan je eigen gelijk. Maar: wie nooit van standpunt verandert, denkt niet na. Laten we veranderingen van inzicht dus in de spotlights zetten en vieren. Leve de twijfel, leve de draaiers!
Vincent Oostvogels (26) zit in het tweede jaar van zijn promotieonderzoek naar biodiversiteitsherstel in de melkveehouderij. Hij droomt ervan op een dag zelf een paar koeien te kunnen houden. Dit is zijn laatste column in Resource.
