In de eerste week van september wordt elke student middenin het studentenleven gestort na een lange periode aan niks doen. In één dag heb ik een college, een werkcollege, een rondleiding, een practicum, moet ik koken en samen eten en daarna is er ook nog eens vleermuisonderzoek. Om elf uur ’s avonds sta ik op de hoek van de straat te wachten op mijn collega, die ons naar de plek van onderzoek brengt. In al mijn haast heb ik niet door hoe vermoeid ik ben.
Het is de vijfde en laatste keer dat we op deze onderzoeksplek zijn. De eerste keer belden bezorgde buren de politie: wie zijn die enge mensen in de straat? De gemeente stuurde de bewoners vervolgens een brief: deze mensen zijn niet eng, ze doen gewoon onderzoek. Nu weet iedereen wie we zijn. Als we uit de auto stappen, horen we direct geroezemoes vanaf de balkons. ‘Jullie zijn de vleermuismensen, toch?’ Dat zijn wij!
Het enige geluid komt van onze batdetectors
Het is rustig op straat, want het heeft net geregend. De lucht is warm en in de verte flitst het – het zou vanavond gaan onweren. De straten glinsteren in het licht van de lantaarnpalen en door de dikke bewolking lijkt de hele omgeving op een filmset. Het enige geluid komt van onze batdetectors. De vleermuizen zitten in de paringstijd en de mannetjesvleermuizen maken knorrende geluidjes terwijl ze door hun territorium vliegen.
Als kind kon ik onweer aanvoelen en kreeg ik altijd buikpijn net voordat de onweersbui begon. Was dat een bovennatuurlijke gave, of gewoon angst? De rommelende lucht komt steeds dichterbij en nerveus verversen we steeds buienradar. Na een uur besluiten we toch weg te gaan. Precies op tijd, zo blijkt. Zodra we in de auto stappen, valt de regen met bakken uit de lucht en terwijl mijn collega zijn best doet niet te aquaplanen, geeft de snelweg een panoramazicht op het onweer dat het eind van de zomer aankondigt.
Als kind kreeg ik altijd buikpijn net voordat de onweersbui begon
Het vleermuisonderzoek is afgelopen en de universiteit draait weer op volle toeren. Het is twee uur ’s nachts en met het gekletter van de regen op het dak van de auto val ik in slaap op de achterbank. Morgen gaat de wekker weer om acht uur.
Ilja Bouwknegt is 23, bachelorstudent Bos- en Natuurbeheer, is actief bij studievereniging WSBV Sylvatica en doet ’s nachts wel eens vleermuizenonderzoek.
