‘Ik heb schurft’, typte mijn zoon begin april in de gezinsapp. Schurft? Inderdaad. Het heerste in zijn huis en nu had hij het ook. ‘Wat toevallig, bij mij in huis heeft ook iemand schurft’, reageerde mijn andere zoon. ‘Bij mij ook!’, kwam de derde. Ze studeren alle drie in Utrecht waar ze op kamers wonen.
Ik moest even bijkomen van dit nieuws. Ik had wel in de krant gelezen dat schurft een toenemend probleem is in studentensteden. Utrecht, Nijmegen, Groningen, Leiden. In Wageningen zal het niet anders zijn. Mijn zoons stonden er niet van te kijken. Gewoon, een plan van aanpak, en dan kom je er wel weer vanaf. Alle huisgenoten moeten zich van kaak tot voetzolen insmeren met crème, ieders beddengoed en kleding moet heet gewassen en wat niet gewassen kan worden, blijft in dichtgebonden vuilniszakken een halve week staan. ‘Ik heb vanavond schurftsmeerborrel met mijn huis’, appte de jongste. Natuurlijk, gezellig elkaars rug insmeren bij een drankje, maak er maar een feestje van.
Mijn man en ik waren niet zo bang voor besmetting. Je krijgt het bij minstens een kwartier huid-op-huid contact en zó knuffelig zijn we nu ook weer niet. Anderhalve maand later hadden wij het ook. Blijkbaar had besmetting al eerder plaatsgevonden – via de bank? De incubatietijd is zo’n zes weken en het duurt ook een tijdje voordat je beseft dat je best wel vergaat van de jeuk. Maar ach, dit probleem zouden wij wel even tackelen. We smeerden, volgden de hygiënevoorschriften strikt op, deden alles goed. Maar het werd niet minder.
Een schurftsmeerborrel? Ja, maak er maar een feestje van
De jeuk was gekmakend, vooral ’s nachts – de jeuk wordt na behandeling zelfs erger. Gaandeweg kregen we grote bewondering voor studenten. Wij hadden drie smeerkuren, twee pillenkuren, vijf keer saneren en nog ruim twee maanden jeuk nodig voordat we durfden te geloven dat het pleit beslecht was.
Schurft is een akelig en urgent probleem en niet alleen ‘heersend onder studenten’. Best vreemd dat ik verder geen niet-studenten ken die schurft hebben, terwijl er vast meer mensen zijn zoals wij. Schaamte gaat ons niet helpen, vandaar deze coming out. Hoort, zegt het voort! Schurft jeukt!
Sjoukje Osinga (54) is universitair docent bij Information Technology. Ze zingt alt in Wagenings kamerkoor Musica Vocale, heeft drie studerende zoons en kijkt graag met haar man vogels in de Binnenveldse Hooilanden.
