De realiteit van overdag is interessant, maar de bizarre nachtelijke tripjes in dromenland doen er bepaald niet voor onder. Sommige dromen van overdag staan bij onze generatie onder druk (jeweetwel, een koophuis en dat soort dingen). Gelukkig kunnen we ’s nachts dromen alsof er geen morgen is.
Zodra je wakker wordt, moet je snel zijn: binnen één minuut veranderen dromen in een stuk natte handzeep. Een soort Mark Rutte. Je denkt dat je hem kan pakken, maar hij glibbert toch tussen je vingers door. Zelfs de paar flarden van het verhaal die je nog weet, vervagen snel. Hoe kan dat?
De wetenschap is er nog niet helemaal uit waarom we de dag van gisteren prima kunnen onthouden, maar de droom van tien minuten geleden niet. Er is een fascinerende theorie dat we dromen wel allemaal opslaan, maar dat ze niet toegankelijk zijn. Ze zijn wel beschikbaar in het brein, maar je kan er niet makkelijk bij. Terwijl we er niet bewust bij kunnen, beïnvloeden de opgeslagen dromen wel ons gedrag.
Een bijzondere droom-vaardigheid van mij is dat ik soms verder kan dromen waar ik gebleven was na een nachtelijk toiletbezoek
Een bijzondere droom-vaardigheid van mij is dat ik soms verder kan dromen waar ik gebleven was na een nachtelijk toiletbezoek. Van verdergevorderd niveau is het lucide dromen. Bij dit type droom ben je je bewust van het feit dat je droomt en kun je deze dus actief gaan bijsturen. Hier ben ik nog niet zo goed in. Meestal wordt zo’n droom bij mij vroegtijdig afgebroken omdat ik te enthousiast en opgewonden raak zodra ik het besef. Dromen is een kunst.
Ken je de mind-fuck van dromen dat je wakker wordt? Erg verwarrend. Laatst had ik het omgekeerde: ik droomde ik dat ik niet kon slapen. Ik raakte gefrustreerd en van de irritatie werd ik steeds actiever. Zó actief dat ik daadwerkelijk wakker werd. Ik keek verward om me heen en voelde me vies in de maling genomen. Beste brein, wat zijn dit voor smerige streken?
Ik stel voor dat we dit ‘ik had het gedroomd’ promoveren tot een maatschappelijk geaccepteerde excuus
Tijdens een huisetentje deze week hadden we het over dromen. Een huisgenoot vertelde over bizarre nachtmerries met clowns. Een andere huisgenoot bleek het probleem te hebben dat hij soms dróómt dat hij iets in zijn agenda zet. In realiteit staat het er niet. Afspraak gemist! Ik stel voor dat we dit ‘ik had het gedroomd’ promoveren tot een maatschappelijk geaccepteerde excuus.
Steven doet een master Economie en Beleid en slaat graag van zich af op de squashbaan. Hij staat altijd open voor een potje squash en een goed gesprek. Je kan hem hier mailen.
