Foto: Resource Zeker vijftig deelnemers uit verschillende landen kwamen gisteren (donderdag, 3 maart) bijeen in Atlas: Oekraïners, Russen, Roemenen, Chinezen, Belarussen en Nederlanders. Tijdens een informele “drop-in” deelden ze hun zorgen en emoties.
‘Terwijl wij hier anderhalf uur met elkaar zaten te praten, vielen bommen op onze steden, ook op de stad waar mijn familie woont.’ Universitair docent Maryna Strokal is verdrietig en boos. ‘Het statement dat WUR heeft gemaakt, vind ik te licht. Het kan sterker, WUR heeft macht. Ook mag WUR van mij pro-actiever reageren: organiseer zelf dit soort initiatieven, laat het niet van ons afhangen. Wat ik ook adviseer: neem contact op met Russische universiteiten, die kunnen een rol spelen in eerlijke communicatie naar de Russen. Laat de universiteiten de waarheid verspreiden. Hoe dan ook is mijn oproep aan WUR: help ons, met wat dan ook.’
Schuldig
Het idee van de drop-in komt onder anderen van Susan Urbanus (PhD programma-coördinator & PhD advisor). ‘Ik had vorige week een introductiegesprek met een promovendus uit Oekraïne. Hij wilde zich afleiden met andere zaken, maar hij was duidelijk erg bezorgd over de situatie in zijn thuisland. Dat moeten meer Oekraïners of Russen voelen die bij WUR werken, dacht ik. Mensen kunnen altijd terecht bij bedrijfsmaatschappelijk werk, maar een open drop-in leek ons een manier om de partijen bij elkaar te brengen. We hebben het idee ingediend bij de raad van bestuur en die gaf toestemming.’ Alle aanwezigen konden met elkaar delen wat de oorlog met hen doet. Susan hoorde bijvoorbeeld dat de Russische aanwezigen zich schuldig voelen. ‘Dat hoeft niet vonden de anderen en daar werd over gesproken. Met deze bijeenkomst wilden we werelden bij elkaar brengen.’
Of Strokal nog lichtpuntjes ziet? ‘Tijdens deze bijeenkomst waren er naast de bommen ook vredesbesprekingen. En ik ben onder de indruk van al die mensen die hulp proberen te geven; hier en in Oekraïne. En vergeet niet: dit is de oorlog van Putin tegen de vrijheid in Oekraïne en niet van de meeste Russen.’
