De praktische toepasbaarheid van collegestof bij Social Sciences is niet altijd direct zichtbaar. Zo kreeg ik van de leerstoelgroep Public Administration and Policy een college Alternative thinking of alternatives. Als de huidige alternatieven de planeet en de mensen niet redden, moeten we op zoek naar alternatieve alternatieven. Die zoektocht behoeft een nieuwe kennistheorie. Maatschappelijke kritiek in een soort meta-analyse van een meta-analyse. Ben je er nog? Erg interessant voor de liefhebbers, maar ik vraag mij wel eens af: welke werkgever zit op dit soort inzichten te wachten?
Als lichtend voorbeeld is er de sociale wetenschapper Joris Luyendijk. Hij blinkt uit in concreetheid en hij levert bij zijn eigen meta-analyses en maatschappijkritiek óók heel veel praktisch nut. Bijvoorbeeld in zijn antropologische analyse van de financiële crisis. Ik heb meer over de financiële crisis geleerd van Joris, dan van al mijn economische vakken bij WUR. Zittend in een abstract college denk ik: waren er maar meer Joris Luyendijks.
Ik heb meer over de financiële crisis geleerd van Joris, dan van al mijn economische vakken bij WUR
Uitgerekend deze beste man brengt een nieuw boek uit met een hartstochtelijk pleidooi: minder mensen zoals Joris Luyendijk! Geef ze minder macht over maatschappelijke vraagstukken! Hier moet ik even 180 graden voor draaien, maar Joris overtuigt wederom.
Samengevat: Nederlanders met privileges kunnen lastig inbeelden hoe het is om niet aan de dominante norm te voldoen. Zonder het zelf te ervaren, kun je de bijbehorende problemen lastig begrijpen, laat staan bepalen hoe ze opgelost dienen te worden. Hier kwam Joris zelf achter toen hij in Engeland voor het eerst niet aan bepaalde normen kon voldoen. Hij definieert zeven belangrijke indicatoren van privilege: de zeven vinkjes. Ik hoop dat dit jou als lezer nog niet overtuigt en je zelf zijn interview of boek gaat lezen.
Ik hoop dat dit jou als lezer nog niet overtuigt en dat je zelf zijn interview of boek gaat lezen
Joris’ kritiek snijdt hout als een cirkelzaag. Maar er was ook kritiek. Op TV wordt Joris geïnterviewd. De 80-jarige ex-vicevoorzitter van de Europese Commissie, Neelie Kroes, zit ook aan tafel. Ze hakt er met de botte bijl op in. ‘Als ik een boek wil lezen, lees ik wel een behoorlijk boek.’ Van de ongelijkheid-thematiek heeft ze niets begrepen. Dat mensen zoals zij hier niet goed toe zijn uitgerust, was juist een van de hoofdpunten van het boek, maar zij verwerpt het zonder het boek te lezen. Weinig mensen kunnen zich zoveel tenenkrommende arrogantie veroorloven. Deze niet-zo-beste vrouw Kroes is vastgeroest. Zoveel roest dat zelfs Joris’ cirkelzaag er niet doorheen komt. Een college Alternative thinking of alternatives zou haar goed doen.
Steven doet een master Economie en beleid en slaat graag van zich af op de squashbaan. Hij staat altijd open voor een potje squash en een goed gesprek. Je kan hem hier mailen.
