Karlijn op de campus van de University of California in Loas Angeles (UCLA) – Eigen foto Sinds bachelorstudent Food Technology Karlijn van der Staaij (23) in 2018 begon met studeren heeft ze één doel: op uitwisseling naar de University of California in Los Angeles (UCLA). Inmiddels is ze aangekomen op haar droomuniversiteit, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Toen Van der Staaij haar gekoesterde droom door corona in duigen zag vallen, besloot ze het er niet bij te laten zitten. Vastbesloten naar Amerika te gaan, zette ze alles in werking om het reisbeleid van de universiteit te veranderen. Een verhaal over doorzettingsvermogen.
Allereerst, waarom UCLA?
‘Het is een goede, internationaal georiënteerde universiteit met een prachtige campus. Toen ik 19 was woonden mijn ouders vier maanden in Santa Monica, Los Angeles. Ik kwam ze opzoeken en vond het geweldig. Toen wist ik al dat ik hier ooit wilde studeren. Sinds mijn eerste studiejaar ben ik al bezig om een zo hoog mogelijk gemiddelde te halen om kans te maken op deze uitwisseling. Ik was meer gefocust op toegelaten worden tot deze exchange dan op het halen van mijn bachelor.’
In 2020 werd je toegelaten, maar door corona ging dat niet door. Hoe was dat?
‘Tot september 2020 liep alles volgens plan: ik had me aangemeld voor uitwisseling begin 2021 en was al aan het mailen met UCLA-docenten om te kijken welke vakken het beste bij mij zouden passen. Het aanmeldproces voor UCLA is extra spannend, want je moet twee keer worden aangenomen: één keer voor de universiteit en één keer voor de campus waar je het liefste heen wilt. Ik was aangenomen aan de universiteit, maar in september werden alle UC-uitwisselingen opeens afgeblazen vanwege corona. Toen ik die mail las, brak ik. Ik had álles gedaan voor die uitwisseling en nu zou het opeens niet doorgaan? Ik kon mijn bachelor ook afmaken zonder uitwisseling, maar ik wilde zo graag naar UCLA. Ik besloot toen een jaar extra te doen over mijn bachelor.’
Dat pakte goed uit: je werd wéér toegelaten en kon zelfs naar je favoriete campus.
‘Ik was écht heel blij. Van september tot half december ben ik fulltime gaan werken, want studeren in Amerika is duur.’
Je was je aan het voorbereiden. En toen?
‘WUR stuurde een mailtje: “je mag niet naar oranje landen” en Amerika wás oranje. Maar Amerika is groot en bij UCLA is het gewoon veilig. Waarom zou ik dan niet kunnen afreizen? Ik ging erover in gesprek met het Exchange Team. Van een vriendin in Groningen hoorde ik dat zij wél naar een oranje land mocht na het ondertekenen van een liability waiver: een document waarin de student de verantwoordelijkheid neemt voor het reizen naar een oranje gebied.
Toen ik die mail las, brak ik
Meiden in Utrecht die ook naar UCLA zouden gaan, vertelden mij dat zij een uitzondering konden aanvragen. Dat stuurde ik allemaal door, met het idee van: dit kan WUR ook doen. Begin december – ongeveer één maand voor m’n uitwisseling zou beginnen – kreeg ik antwoord: de raad van bestuur (RvB) wilde niet afzien van de zorgplicht. Studeren in oranje gebieden werd niet toegestaan.’
Daar liet je het niet bij zitten.
‘Nee. Ik had een artikel gelezen over een UVA-student die een petitie was gestart om naar oranje gebieden op uitwisseling te kunnen gaan. Dat had gewerkt, dus heb ik hem benaderd voor advies. Hij had ook de media benaderd en een advocaat ingeschakeld. Ik had een maand de tijd. Ik zocht gelijkgestemden via de Facebookgroep Wageningen Student Plaza en in korte tijd was er een WhatsAppgroep met 130 studenten. We vroegen de studentenraad namens ons een brief naar de RvB te sturen. Ik schreef ook persoonlijke brieven naar de RvB en Universiteiten van Nederland (voorheen VSNU, red.). Begin december zette ik een petitie online met de oproep studenten toestemming te geven af te reizen naar plekken die veiliger zijn dan Nederland.
Ik ben dankbaar dat WUR het beleid heeft aangepast
Die werd in een paar dagen tijd ruim 1500 keer ondertekend. En we hebben een advocaat een brief op laten stellen. Wat de doorslag gaf, weet ik niet maar het werkte: op 17 december werd het reisbeleid aangepast. Op 19 december pakte ik het vliegtuig. Net op tijd, want op 3 januari begonnen mijn colleges.’
Hoe is het om daar te zijn?
‘Toen ik langs de douane was in Amerika dacht ik: ik heb het geflikt. Door het gedoe met het reisbeleid was ik bijna vergeten dat ik drie jaar hard heb gewerkt voor een hoog gemiddelde om hierheen te kunnen. Ik ben dankbaar dat WUR het beleid heeft aangepast, dat was een moeilijke keuze. Nu ben ik hier aan het genieten. De campus is geweldig. Colleges zijn nu nog online maar vanaf eind januari krijgen we fysiek onderwijs. Ik heb er ontzettend veel zin in.’
