In mijn vorige column schreef ik over mijn Erasmustijd in Slovenië. Vakinhoudelijk was het misschien niet ontzettend prikkelend, alle andere aspecten van het Erasmusleven waren dat wel. ‘Al het andere’ is natuurlijk nooit te vatten in één column, maar ik kan wel een tipje van de sluier oplichten.
In Maribor heb ik een unieke eerste ski-ervaring opgedaan. Geen massaal skioord en een duur vliegticket, maar gewoon op zondagochtend met stadsbus 6. Die bus leverde je vanaf het stadscentrum zo bij de piste af. Skiën is gaaf en elkaar zien vallen is hilarisch. Ik kan me geen betere manier bedenken om kennis te maken met wintersport.
Een ander tijdverdrijf om samen met anderen te doen, ook met een uitmuntende prijs-kwaliteitverhouding, was uit eten gaan. Slovenië biedt alle studenten elke maand twintig sterk gesubsidieerde maaltijden in restaurants aan. Voor 3,50 euro eet je daar als student zalm in een restaurant. Ondertussen kreeg ik zelfs een beurs van de Europese Unie; ik voelde me het studentikoze equivalent van een uitkeringstrekker.
Tijdens deze etentjes en ski-avonturen ben ik alle samenwerkingsproblemen en cultuurtegenstellingen in de Europese Unie gaan begrijpen
Tijdens deze etentjes en ski-avonturen met studenten uit alle windstreken ben ik alle samenwerkingsproblemen en cultuurtegenstellingen in de Europese Unie gaan begrijpen. Tijdens het skiën vonden de Italianen een anderhalf uur lange lunchpauze het absolute minimum, terwijl de Duitsers liever efficiënter gebruik wilden maken van de skipas. Een Duitse vriend maakte er grappen over. Hij vond het komisch wanneer efficiëntie en doelmatigheid bij iets of iemand ontbrak. De Spanjaard in het gezelschap kon hier niet om lachen en de Italiaan begreep zelfs de hele grap niet. Spanjaarden vonden het leuk om bij een feestje een kringgesprek over seks te houden, terwijl de Duitsers dit ongemakkelijk vonden. Erg vermakelijk om stereotypes van verschillende landen soms terug te zien.
Columnist Oscar schreef ook al over hoe leuk het Erasmusleven is, maar dat dat natuurlijk niet het complete plaatje is. De Erasmustijd heeft ook mindere kanten. Al het goede van thuis laat je achter en offer je op voor je Erasmusavontuur. Ook ik ervoer druk om het de hele tijd leuk te moeten hebben, wat niet realistisch is. Daarnaast miste ik structuur, dagelijkse doelen en inhoudelijke uitdaging. De Erasmustijd liet me beseffen dat die volle agenda in Nederland mij ook veel voldoening geeft. Ik heb over mezelf geleerd: op de lange termijn zou het leven van een uitkeringstrekker niets voor mij zijn.
Steven doet een master Economie en beleid en slaat graag van zich af op de squashbaan. Hij staat altijd open voor een potje squash en een goed gesprek. Je kan hem hier mailen.
