Column Vincent Oostvogels: Contrast

‘Ik ben een van de vele voetgangers die deze bedelaar voorbijlopen.’
Vincent Oostvogels

Wie had dat gedacht! Ben ik toch nog in het Centraal Massief om veldwerk te doen voor mijn onderzoek. In het voorjaar mocht ik niet weg vanwege de coronamaatregelen. Toen hebben Franse collega’s voor mij boeren geïnterviewd. Nu werken we in een ander deel van het Centraal Massief en kan ik er wel bij zijn.

In de weekenden verken ik de regio van de eerdere interviews. Samen met een masterstudent had ik al aan de analyse van die interviews gewerkt, dus het is extra speciaal om er nu te komen. Alles waar ik over las en waar ik me een beeld bij had gevormd, komt nu ineens tot leven: het landschap, het vee en de flora en fauna waar de boeren over vertelden.

Toch zijn het vaak juist de dingen waar je je niet op had ingesteld die de meeste indruk maken. Tijdens deze reis: de daklozen. Noem het wereldvreemd, maar ik heb nooit op een plek gewoond waar daklozen een onlosmakelijk onderdeel zijn van het straatbeeld. En ik ben ook al zeker twee jaar nauwelijks in een grote stad geweest. Het was dus even schrikken, toen ik onderweg in Parijs het eerste verregende tentenkampje langs de Périphérique zag. Ook in Clermont-Ferrand, waar ik nu woon, leven er mensen op straat.

Iedere avond zie ik onderweg naar de supermarkt waar ik mijn boodschappen doe dezelfde bedelaar. Gisteren weer. Ik ben een van de vele voetgangers die hem voorbijlopen en doen alsof hij niet bestaat. Ik weet niets van hem. Hoe is hij in deze situatie terechtgekomen? Zou hij buiten slapen? Ook in Clermont-Ferrand begint het te vriezen ’s nachts en tijdens ons veldwerk heb ik al wit besneeuwde bergtoppen gezien. Hoe houdt hij het uit zo? Hoe lang zou ik het zo uithouden?

Ik ben een van de vele voetgangers die hem voorbijlopen

Vandaag geen interviews, ik werk op kantoor. Tijdens de lunch zeuren we over administratieve rompslomp. We maken ons druk over de kwaliteit van onze onderzoeksdata, tijdsplanning, deadlines. En we zouden bijna denken dat wij het zwaar hebben.

Vincent Oostvogels (25) zit in het eerste jaar van zijn promotieonderzoek naar biodiversiteitsherstel in de melkveehouderij. Hij droomt ervan om op een dag zelf een paar koeien te kunnen houden.

Lees ook:

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.