Abdul Manaf bij pluktuin Sayuran. Nederlandse taalles is niet moeilijk te vinden, maar soms wel moeilijk te betalen. Dat moet anders kunnen, dacht WUR-studente Anne Walther. Ze richtte Stichting C.L.U.B. Coaching op, waar cursisten hun taalcursus met vrijwilligerswerk kunnen betalen.
‘Nederlands leren is niet goedkoop, je bent al snel honderden euro’s kwijt’, aldus Walther, ‘Lang niet iedereen die naar Nederland komt, krijgt die kosten vergoed.’ Vandaar dat je bij Club Coaching alleen het lesboek betaalt. De rest van de rekening kan worden voldaan door vrijwilligerswerk bij een lokale organisatie. De cursisten die daarvoor kiezen, kunnen dan ook direct het geleerde Nederlands in de praktijk brengen.
Walthers Nederlandse les is nogal anders dan de gemiddelde cursus. Ja, er is een wekelijkse bijeenkomst waar geoefend wordt, maar cursisten bedenken zelf waar ze de nadruk op willen leggen. Willen ze vooral hun woordenschat vergroten, of juist leren spontane gesprekken te voeren? Ondertussen hebben ruim vijfhonderd mensen een cursus gevolgd. Het zijn WUR-studenten, mensen die meereizen met hun partner die hier komt werken of studeren, en asielzoekers.
Mensen ontmoeten
Abdul Manaf uit Indonesië was één van hen. ‘Ik kwam in februari naar Wageningen voor mijn studie. Vlak daarna ging alles op slot door corona. Het was leeg in mijn huis, ik had alleen online les en ik kende haast niemand. Het was heel fijn het huis uit te kunnen en mensen te ontmoeten.’ Manaf deed vrijwilligerswerk bij de Wageningse kruidenpluktuin Sayuran. Hij hielp met social media en fotografie.
‘Mijn Nederlands draait eerlijk gezegd vooral om eten. Ik hou enorm van koken en wil de Nederlandse woorden voor ingrediënten kennen. Op de markt probeer ik al mijn boodschappen te doen in het Nederlands, maar dat valt niet altijd mee. Zodra mensen doorhebben dat ik hier niet vandaan kom, gaan ze over op Engels. Bovendien woont er maar één Nederlandse student op mijn gang. De voertaal is dus Engels, zowel thuis als op de uni.’
Schilderen en bakken
April Corales uit de Filipijnen werkte in ruil voor Nederlandse les bij een bejaardentehuis. ‘Ik ben verpleegkundige en wilde graag ook hier in dat vakgebied wat ervaring opdoen. Ik heb activiteiten gedaan met dementerende bejaarden, zoals schilderen en bakken. Mijn man doet een PhD bij WUR. Hoewel hij Nederlands kan leren bij de universiteit, heeft hij daar totaal geen tijd voor. Onze dochter van vijf spreekt misschien wel het beste Nederlands van ons alledrie. Zij gaat hier naar school en leert enorm snel. Ik wil haar graag bijhouden dus we oefenen nu samen als ze uit school komt!’
