Tekst: Eugene van Meteren. Mijn eerste column werd op 5 september 2019 geplaatst in Resource: een verhaal over een dame die mij overstuur opbelde om te zeggen dat er haar op de muur in de woonkamer groeide. Het bleek schimmel te zijn, ontstaan doordat de verwarming continu voluit stond te loeien zonder enige ventilatie.
Nu, precies twee jaar later, schrijf ik mijn laatste column. Met heel veel plezier heb ik mooie, lieve, ontroerende, grappige en bijzondere verhalen op mogen schrijven.
Het verhaal dat mij het meeste is bij gebleven, is dat van een vrouw uit Rwanda. Zij verloor als kind haar beide ouders tijdens de genocide. Ik trof haar vroeg in de ochtend buiten aan, volledig in shock. ‘My parents were killed in front of my eyes. I survived together with my sisters. I am very happy to be alive, but being an orphan at a young age is horrifying.’ Nog steeds schieten af en toe deze hartverscheurende woorden van haar door mijn hoofd.
Nog steeds schieten die hartverscheurende woorden soms door mijn hoofd
De coronaperiode was een uitzonderlijke en surrealistische tijd voor de beheerders. Wij zijn steeds aanwezig geweest voor de bewoners die nog in Wageningen waren, ook tijdens die eerste lockdown toen Wageningen uitgestorven was en het doodstil was op straat. Veel bewoners hadden de huur opgezegd en ook op kantoor bleef het akelig rustig. Een enorme tegenstelling met de afgelopen periode waarin studenten van over de hele wereld weer naar Wageningen kwamen. Al onze kamers zijn weer verhuurd. Vanwege de versoepelingen van de coronamaatregelen zijn er ook weer talloze huisfeestjes. Hier en daar zie je nog wel studenten met mondkapjes voorbijkomen, maar de stad ademt de sfeer van voor corona. Wageningen is weer druk, gezellig en levendig.
Ik maak nog iedere dag mooie, ontroerende, grappige en bijzondere dingen mee. Zoals ik al eerder schreef, achter elke deur bevindt zich een andere wereld. Eigenlijk ben ik een wereldreiziger in Wageningen.
Eugene van Meteren schreef de afgelopen twee jaar voor Resource over zijn belevenissen als beheerder van Idealis. Dit is zijn laatste bijdrage. Namens de hele redactie bedanken wij hem voor zijn verhalen over wietkwekende studenten, romantische vrouwen, zorgeloze ouders en meer.
