Tekst: Stijn Schreven | Foto: Guy Ackermans Ze zijn onmisbaar op de campus: schoonmakers, conciërges, cateraars, tuinmannen, receptionisten – de lijst is lang. Resource zoekt deze sleutelfiguren op. Dit keer Henk Welgraven (57), beveiliger van Schipper Security.
‘Mijn eerste beveiligingswerk deed ik in militaire dienst, op Prinsjesdag 1983. Met drie pelotons van elk honderd man liepen we mee met de gouden koets.
In het donker is alles anders
We hadden weken getraind. Alles verliep prima. Ik had graag bij willen tekenen als beroepsmilitair. Dat heb ik niet gedaan en daar heb ik later wel spijt van gehad.
Via een vriend kwam ik in 1995 bij de beveiliging van destijds de Landbouwuniversiteit. Ik kon me er toen niets bij voorstellen. Beveiliging was er nog niet in Wageningen, beveiligers had ik nooit gezien. Toen ik hem voor het eerst tegenkwam in zijn kloffie, heb ik dubbelgelegen van het lachen. Twee weken later had ik het zelf aan.
Ik ging altijd op de fiets naar het politiebureau waar we onze dag begonnen. Ik droeg mijn eigen jas over mijn pak. Ik wilde niet herkend worden als beveiliger. Nu maakt het me niet meer uit, het hoort bij mij en iedereen kent me zo.
Na zes jaar vertrok ik naar een ander bedrijf om hondengeleider te worden. Later hoorde ik dat Schipper de Wageningse campus ging beveiligen en ben ik teruggekomen. Ik woon in Wageningen Noordwest, dus de campus is mijn tuin. Het voelt hier vertrouwd.
Er is veel veranderd sinds 1995. De gebouwen zijn overzichtelijker, de alarmsystemen stukken beter. En je kan sneller ter plaatse zijn, want de meeste panden liggen bij elkaar. Eerst lagen ze verspreid door de stad.
De meeste meldingen zijn loos alarm, maar soms is het spannend. Vroeger in de kassen van Binnenhaven werden nog wel eens warmtelampen gestolen. Dan ging ik na de melding alleen naar binnen. In het donker is alles anders. Je moet zoeken, soms zonder plattegrond. Nu werk ik hier zo lang dat ik alle panden van binnen wel ken, dat maakt het makkelijker.
Ik vind het nog steeds geweldig hier. Je voelt dat je met iets bezig bent dat serieus is, het is niet zomaar wat. Als enige van Schipper heb ik een vast rooster op de auto. Je bent vrij, je bent altijd alleen. Ik vind dat fijn. Ik hoop dat ik mijn tijd hier mag vol maken. Het is echt mijn plekkie.’
