De heide als klaslokaal. Foto Luuk Zegers Tijdens de zomercursus Wild Perspectives, die van maandag 23 tot vrijdag 27 augustus voor de eerste keer werd gegeven, reflecteren studenten op de rol van de mens in de natuur en de invloed van de mens op het landschap. Het thema van de cursus is ‘zien met andere ogen’. Resource wandelde mee tijdens een excursie.
De studenten komen in aanraking met verschillende wilde perspectieven tijdens workshops, excursies en oefeningen. Ze leren bushcraft skills om een nacht in het bos door te komen, wandelen door de natuur en gaan aan de slag met theater, landschapsontwerp en storytelling. Alles vindt buiten plaats.
De cursus is opgezet door docenten Reineke van Tol (Forest and Nature Conservation Policy), Ignas Heitkönig (Wildlife Ecology and Conservation) en Paul Roncken (Landscape Architecture and Spatial Planning). ‘De mens heeft zichzelf boven de natuur geplaatst’, zegt Van Tol. ‘Deze cursus reflecteert daarop. Voor de problemen die wij tegenkomen, ontwikkelen we vaak technologische oplossingen. Die zetten ons nóg verder van de natuur af. Bij dit vak leren de studenten hoe kijken naar de wereld vanuit niet-menselijk perspectief bij kan dragen aan het oplossen van problemen zoals klimaatverandering en verlies aan biodiversiteit.’
‘Meestal leren studenten uit boeken of pdf’jes’, vult Heitkönig haar aan. ‘In onze academische cultuur staat empirische kennis centraal. Maar er zijn meer soorten kennis. Ervaringen zoals deze, waarin studenten reflecteren op hun plaats in de wereld, daar zou meer aandacht voor moeten zijn in de academische wereld.’
Heide als klaslokaal
Woensdag wandelden de studenten vanaf de Parencofabriek bij Renkum naar het Heelsumse beekdal. Onderweg proberen ze zich te verplaatsen in verschillende diersoorten, zoals de forel die tegen de stroom inzwemt, de ijsvogel en andere dieren. Welke door de mens opgelegde obstructies komen ze tegen en welke invloed hebben die op het leven van de dieren?
Het mooie is dat je niet alleen je hersenen gebruikt, maar ook je zintuigen
Tweedejaars masterstudent Animal Sciences Anna Gelhausen
In het beekdal aangekomen gaat de groep zitten onder een boom op de paars bloeiende heide. Tijdens de lunch reflecteren de deelnemers op de wandeling, daarna is het tijd voor het middagprogramma. Studenten moeten een plant- of diersoort vinden en daar ter plekke een installatie voor bedenken en bouwen, waar de gekozen soort iets aan heeft en die een ontmoeting met de mens faciliteert. De planten of dieren storen, mag niet.
Kussentjes van gras
Brenno Francioli (24, bachelorstudent Environmental Science) uit Brazilië loopt zo’n honderd meter weg van de boom. Hij hurkt neer. ‘Laag bij de grond hoor je de sprinkhanen goed en kun je insecten observeren. Het is een mooi geluid.’ Hij besluit een soort kussentjes van gras te maken waar kinderen op hun buik kunnen gaan liggen om insecten te observeren.
Francioli is enthousiast over het vak. ‘Dit is de echte wereld. Natuurlijk kun je nooit helemaal in de huid van dieren kruipen, maar door in de natuur rond te lopen en hun uitdagingen te verkennen, zoals de forel die tegen de stroom inzwemt, kom je wel dichterbij dan als je met zo’n vraag aan de slag gaat in het klaslokaal.’
Leren met je zintuigen
Tweedejaars masterstudent Animal Sciences Anna Gelhausen (27) ontwerpt een nest voor ringslagen. ‘Een soort iglo van gras met een ingang voor ringslangen en een opening aan de bovenkant zodat mensen kunnen observeren zonder de slangen te storen.’ Gelhausen haalt veel inspiratie uit het vak. ‘Het mooie is dat je niet alleen je hersenen gebruikt om te leren, maar ook je zintuigen.’
Diede Mekkering (24) is in februari begonnen aan de master Forest and Nature Conservation. Daarvoor studeerde ze Liberal Arts and Sciences in Maastricht. Ze maakt een keverparadijs langs het wandelpad, dat ze de Beetle Highway noemt. ‘Naast een boom, want de kevers houden van uilenmest.’
Tijdens haar bachelor miste Mekkering het toepassingsdeel van studeren. ‘Dat hoopte ik in Wageningen te vinden. Wat ik hier leuk aan vind, is dat we bezig zijn om kennis die we hebben geleerd in de praktijk te brengen.’
