V.l.n.r.: Ellen van
Kalsbeek, Iris van den Belt, Claudia Espejo Valle-Inclan. Foto: Guy Ackermans Een bordje met ‘no crop tops’ bij de ingang van de fitnesszaal wakkerde een discussie aan onder Wageningse studenten of Sport Centre Bongerd (SCB) kledingvoorschriften moet hebben. Resource woonde een discussie bij over crop tops tussen – onder anderen – de studenten Claudia Espejo Valle-Inclan en Iris van den Belt met sportinstructeur Ellen van Kalsbeek. De discussie werd geleid door Henri ten Klooster, directeur van SCB.
Ellen: ‘Ik ben sportinstructeur sinds 2002. We hebben ongeschreven regels in het sportcentrum. Die komen neer op: borst, buik en billen bedekken, ofwel ‘gepaste sportkleding’. Op 19 mei ging het sportcentrum weer open na de covid-19-pauze. We hadden nieuwe sportinstructeurs aangenomen en die hadden soms vervelende discussies met studenten over hun kledij. Om deze instructeurs te beschermen, heb ik de ongeschreven regels omgezet in de huisregel ‘no crop tops’. Voor mij had deze richtlijn geen enkele seksuele lading, het was zoiets als ‘geen teenslippers dragen’.
Claudia: ‘Ik kwam op een maandag de fitnessruimte van het sportcentrum binnen. Ik had een crop top aan, want het was die dag erg warm. Ik zag het bordje ‘no crop tops’ en ik voelde me enorm bekeken door de anderen in de zaal. Het voelde heel ongemakkelijk. Ik ben gebleven, maar ik voelde me gebrandmerkt. Ik besprak dit met een ander meisje in de fitnessruimte en zij vertelde mij dat de instructeur haar had verteld dat ze zichzelf moest bedekken, dat ze niet behoorlijk gekleed was. Later prak ik erover met vrienden en we vonden allemaal dat we niet zo behandeld willen worden. Vrouwen dragen crop tops. Wat is het probleem?!’
Waarom moet ik mijn buik bedekken en mijn biceps niet?
Claudia Espejo Valle-Inclan
Ellen: ‘De studenten-krachtsportvereniging Wageningen Beasts startte als een groep gespierde mannen die smeten met gewichten, anderen intimideerden en stringers droegen. Andere bezoekers, met name vrouwen, voelden zich hierbij ongemakkelijk. Wij hebben toen kledingvoorschriften opgesteld. Dat heeft een positief effect gehad, inmiddels is Wageningen Beasts een vereniging met meer vrouwen dan mannen.’
Iris: ‘Ja, deze verklaring heb ik gelezen, maar ik ben het er niet mee eens. Het is fout om crop tops om deze reden te verbieden. Het gaat hier over slecht gedrag. Als je dat gedrag niet wilt, dan moet je regels maken die dat gedrag verbieden. Crop tops zijn fitnesskleding, voor mij is het normale kleding. Door het te verbieden, suggereer je dat het uitmaakt welke kleding je draagt. Terwijl het gaat om het gedrag, waardoor andere mensen zich ongemakkelijk voelen. Voor mij is alle kleding okay, zo lang als andere mensen me maar niet dwarszitten.’
Ellen: ‘Ik ben het met je eens dat het bordje misplaatst was, ik verontschuldig me daarvoor. Laten we dit bordje vergeten, misschien heffen we de richtlijn op. Wat wij willen, is een divers en inclusief sportcentrum. We hebben een hele diverse groep studenten en medewerkers. We zien ook dat de mode verandert en dat meer jongeren op dit moment hun lichaam willen showen dan enkele jaren geleden. Dat kan natuurlijk ook weer intimiderend werken voor andere bezoekers.’
Een t-shirt aandoen is een klein offer voor een inclusief sportcentrum
Ellen van Kalsbeek
Claudia: ‘Enkele studenten die ik ken werden voor het oog van de groep aangesproken door de fitnessinstructeurs dat ze geen crop tops mochten dragen. Dat vind ik intimiderend. Ik zie geen verschil tussen mijn buik en mijn biceps. Waarom moet ik mijn buik bedekken en mijn biceps niet?’
Henri: ‘We hebben een regel ingesteld zodat vrouwen meer op hun gemak zijn in de fitnessruimte, maar die regel keert zich nu tegen ons. Geen enkele fitnessinstructeur heeft een probleem met crop tops. Het gaat ons om de bezoekers. Voortdurend vragen we studenten: voel je je veilig?’
Iris: ‘Je veilig voelen heeft te maken met gedrag van anderen, niet met kleding. Dus kleding verbieden heeft geen zin.’
Henri: ‘Andere internationale studenten vertelden me dat zij anders aankijken tegen kleding en blote buiken.’
Claudia: ‘Zij hebben onze manieren te respecteren. Als ik naar een traditioneel religieus land ga, bedek ik mijn buik. Maar we zijn in Nederland, hier zijn de mensen vrij in welke kleding ze dragen. Dit is een Nederlandse sportschool. We zijn vrije vrouwen en kunnen dragen wat we willen. Ik geef mijn vrijheid niet op omdat zij zich niet op hun gemak voelen.’
Ellen: ‘Een t-shirt aandoen is een klein offer voor een inclusief sportcentrum. Als ik naar andere sportscholen in Wageningen ga, dan kom ik in een totaal andere atmosfeer. Iedereen is daar jonger dan 30 jaar en zien er erg fit en gespierd uit.’
Iris: ‘Wat is het voorstel nu?’
Ellen: ‘Ik stel voor om borst en billen bedekt te houden in de sportzaal.’
Claudia: ‘Ik heb nog niemand in bikini gezien in de zaal, dus ik zie geen reden om daarvoor bordjes op te hangen.’
Henri: ‘Laten we zeggen dat bezoekers gepaste sportkleding dragen en het niet specifieker maken. Ik stel voor dat we elkaar weer ontmoeten in oktober om deze richtlijn te evalueren.’
Wat vind jij? Reageer op dit artikel op Resource-online.nl
