Marten Scheffer (links) met Egbert van Nes. Eigen foto ‘Net als veel anderen ben ik op een gelukkig moment in mijn leven een partner tegengekomen met wie ik kinderen kreeg. Bijzonder is dat ik iets vergelijkbaars meemaakte in de wetenschap. Op 1 juni aanstaande is dat dertig jaar geleden. Sinds dat moment werk ik samen met dezelfde persoon: Egbert van Nes.
We waren allebei werkzaam bij RIZA, een onderzoeksinstituut van Rijkswaterstaat voor Integraal Zoetwaterbeheer en Afvalwaterbehandeling. Ik was aangesteld om modelletjes te maken van meren. Toen kwam ik op het idee om agent-based models te maken: ieder individueel beestje apart modelleren en die dan met elkaar laten interacteren om te kijken wat er gebeurt. Ik was naar Amerika geweest waar ik dingen had geleerd, iedereen was enthousiast en uiteindelijk mocht het team zelfs uitbreiden. Dat werd Egbert.
‘Vijf jaar geleden hebben we ons zilveren werkhuwelijk feestelijk gevierd’
Egbert werkte ergens anders binnen RIZA, maar we hadden al wel een keer tijdens een personeelsuitje samen in de kano gezeten. Hij had nog geen verstand van modelleren, maar hij dacht dat hij het wel kon. Toen heeft hij in een weekendje een model gebouwd waarbij grote vissen kleine vissen opaten als ze die tegenkwamen. Iedereen was onder de indruk. De rest is geschiedenis.
Vanaf dat moment zijn we samen gaan werken en daar zijn we niet meer mee gestopt. Zowel qua kennis als persoonlijkheid vullen we elkaar aan en dat werkt heerlijk. Op gegeven moment kon ik naar Wageningen komen om hoogleraar te worden. Toen zei ik: okay, maar alleen als Egbert mee komt. Omdat we al zolang samenwerken, voelt het bijna als een huwelijk. Vijf jaar geleden hebben we ons zilveren werkhuwelijk feestelijk gevierd. Op een gegeven moment weet je precies wat je aan elkaar hebt, je hebt maar een half woord nodig. Ik zit altijd vol ideeën waarvan de helft bij nader inzien niet zo sterk is. Egbert helpt kalm het kaf van het koren scheiden en is technisch ijzersterk, goed qua wiskunde en modellen maken. Hij is de kracht onder de motorkap, houdt me met beide benen op de grond en zorgt dat er substantie komt. Zo vullen we elkaar perfect aan.’
Keerpunten: soms herken je ze meteen, soms pas achteraf. In deze serie vertellen WUR’ers over een bepalend moment dat ze altijd zal bijblijven. Dit keer hoogleraar Marten Scheffer over het moment waarop hij voor het eerst ging samenwerken met Egbert van Nes—de werkpartner van zijn leven.
