Blog: Het leven na de bieb

Afgelopen donderdag presenteerde ik mijn scriptie. Na vijf maanden zwoegen, zat ik de dag ervoor voor de laatste keer om negen uur ‘s morgens braaf op dezelfde stoel op de vierde verdieping van de bibliotheek. Een stoel waar ik al een tijdje het grootste gedeelte van de dag te vinden was. Mijn motivatie was die woensdag niet wat het lange tijd geweest was. Opeens leidde de stilte meer af dan dat het hielp. Opeens was ik een half uur kwijt aan het staren naar de monotone stroom van slome schreden naar en van de wc. Zonder dat ik er erg in had. In plaats van mijn presentatie snel af te ronden, begon ik het volgende gedicht te schrijven:

Onderweg naar…
De gang, of eerder, de catwalk naar de wc
is de enige reden waarom iedereen
échte kleren aan heeft getrokken vanochtend.

Echt,
meisjes met wapperende
shirts en wijde broeken,
jongens, met een hand in hun
zak en een zwaaiende fles
in de andere.

De etiquette van de bieb,
ik denk
dat de enige reden waarom iemand
dáár ooit over heeft nagedacht
uit puur uitstelgedrag
is gekomen.

(Zoals ik nu)

Wanneer alles wat je zoekt
afleiding is,
is iedereen een aantrekking.

Toen ik uiteindelijk om zes uur de bibliotheek en mijn geliefde stoel achter mij liet, kon ik nog niet echt bevatten dat ik er morgen niet wéér zou zitten. Ik ben een gewoontemens en al was de scriptie schrijven niet de beste tijd van mijn leven, het gaf structuur en een reden om in de ochtend mijn bed uit te komen. Aan de andere kant kan ik niet wachten om met de tijd die nu weer vrijkomt nieuwe dingen te gaan doen. Weer meer tijd voor de tuin, gemberbier brouwen, brood bakken en muziek maken.
Maar nu zit ik nog even in de zon achter mijn computer nieuwe ideeën op te schrijven. Ideeën voor verhalen, projecten of een gedicht zoals die hierboven, maar niet meer over de bibliotheek, dat weet ik zeker. Op die stoel daar in de tuin zal je me voorlopig nog wel even kunnen vinden.

Livia Franssen is tweedejaars bachelorstudent Milieuwetenschappen en woont op Droef.

Meer blogs: