Het is een beeld dat maar al te graag geschetst wordt: studenten zijn armoelijders die zo vaak op een houtje moeten bijten dat de bevers in de uiterwaarden wel ander werk kunnen gaan zoeken. Euroshopper olijven, enkel laags wc-papier en van die huismerk vaatwasblokjes waarmee je eerst alles een kwartier moet voorspoelen. Om nog niet te spreken over het tot kunst verheven financieel micromanagen met de WieBetaaltWat-app. Ik doe er liever niet aan mee. Als het aan mij ligt, maakt die ene euro extra het avondeten wel echt lekkerder en bovendien is het me het stressen om de kleintjes niet waard. Ik vind dat iedereen eens op een andere manier naar geld zou moeten kijken.
Stop met denken: ‘Wat kost dit’ en denk wat vaker: ‘Wat is dit voor mij waard?’
Zo kun je de waarde van iets ook uitdrukken in tijd, in hoe lang je er plezier van hebt. Van een dure fles drank in een kroeg heb je maximaal twee uurtjes plezier, terwijl diezelfde fles drank zich in je eigen woonkamer veel langer uitbetaalt. Dat ene schilderij dat je wel heel vet vindt, maar eigenlijk nét te duur, is wel het ding dat je iedere dag als eerste ziet wanneer je wakker wordt. Zelden weet je na een tijdje nog wat iets je gekost heeft. De monetaire waarde die er ooit aan is gegeven, is als vanzelf vervangen door een waarde die je er nu zelf iedere dag aan geeft.
Zo ben ik zelf nog elke dag blij dat ik wat meer heb betaald voor een draadloos toetsenbord in plaats van een bedrade versie. Dat ding gebruik ik dagelijks, wat het me per dag extra heeft gekost is verwaarloosbaar weinig. Het werkt natuurlijk ook de andere kant op: als je van een shirt denkt ‘ik vind het wel mooi, maar hij past net niet helemaal lekker’, dan is ‘maar hij kost maar een tientje’ echt een hele slechte reden om het toch te kopen. De kans dat je mening er nog over verandert, is gewoon super klein.
Al met al koop ik liever een klein aantal kostbare dingen waar ik echt blij van word, dan meerdere budgetversies die het allemaal net niet zijn. Zoals opa altijd zei: mooie dingen kosten geld, behalve oma, die kreeg ik gratis bij de zegeltjes.
Oscar Delissen is derdejaars student Levensmiddelentechnologie en houdt van koken met scherpe messen en kleurrijke festivalblousejes.