Cecile Huber op een van haar lievelingsplekken: de haven van IJmuiden. Foto: Guy Ackermans Ze zijn onmisbaar op de campus: schoonmakers, conciërges, cateraars, tuinmannen, receptionisten – de lijst is lang. Resource zoekt deze sleutelfiguren op. Dit keer Cecile Huber (59), administratief medewerkster Wageningen Marine Research in IJmuiden.
‘Afgelopen februari vierde ik mijn veertigjarig jubileum bij Wageningen Marine Research (WMR). De eerste dertig jaar heb ik bij de bibliotheek gewerkt. Toen de bibliotheek werd overgeplaatst naar Wageningen was dat wel shocking. Ik kan namelijk niet goed tegen verandering.
Ik ben bij de bibliotheek beland omdat ik geen werk kon vinden als secretaresse, waar ik voor ben opgeleid. Nu doe ik post en archief, factuurafhandeling en bestellingen. Ik archiveer de rapporten van WMR en de wetenschappelijke publicaties, presentaties en interviews van onze medewerkers. Ik doe ook de bestellingen: van onderzoeksmaterialen zoals klein technisch materiaal en grote apparatuur, of van diensten zoals het repareren van visnetten. Factuurafhandeling was niet zo mijn ding, ik ben niet zo’n cijfertype, maar ik ben erin gegroeid en nu vind ik het wel leuk. Ik heb veel diverse taken en dat past ook bij mij.
Er zijn vaste procedures voor het bestellen van producten en het betalen van de facturen. Ik ben daar strikt in, want anders heb ik er alleen maar meer werk aan. Ik heb een cursus feedback gedaan bij WMR waardoor ik nu beter weet hoe ik dingen kan bespreken. Daardoor laat ik het niet oplopen totdat het er heel boos uitkomt. Samen komen we er wel uit.
Ik heb drie visitaties meegemaakt, waarbij het instituut wordt doorgelicht op zijn wetenschappelijk onderzoek. Die visitaties vind ik heel leuk omdat je dan ziet hoeveel er gepubliceerd en geciteerd wordt en hoe goed het instituut het doet.
Ik wil nog wel een keer fysiek mijn jubileum vieren, met koffie en gebak
We hadden voor corona veel leuke recepties, met een muziekje erbij en er werd gedanst. Dansen is altijd mijn hobby geweest – ik wilde vroeger balletdanseres worden. Tegenwoordig dans ik maar met behulp van YouTube. In het begin was het wel wennen om alles digitaal te doen, want ik werkte ook nooit thuis. Nu ben ik al zo ver dat ik zelf koffiemomentjes inplan en me opgeef voor digitale workshops van WUR.
Ik houd dit werk nog wel even vol, ik vind het nog te leuk. Ik wil nog wel een keer fysiek mijn jubileum met koffie en gebak vieren, dat digitaal vieren is toch minder leuk.’
