Foto: Oscar Bos Ze zijn onmisbaar op de campus: schoonmakers, conciërges, cateraars, tuinmannen, receptionisten – de lijst is lang. Resource zoekt deze sleutelfiguren op. Dit keer Simon de Vries (59), gebouwbeheerder bij Wageningen Marine Research.
Twaalf jaar geleden kwam ik hier werken omdat ik niet alleen gebouwbeheer wilde doen. Mijn leidinggevende verzekerde me diversiteit en die kreeg ik. Dan ben ik een storing aan het oplossen en word ik gebeld of ik wil helpen onderzoeksmateriaal te verzamelen van vijf aangespoelde potvissen, zoals in 2015. Dat was fantastisch, hoe vaak kun je zo dichtbij een massastranding kolossen komen? Samen met een collega zaagde ik onder andere de kaken eruit, verzamelde de tanden en labelde die. Dat is intensief werk waar je tegen moet kunnen, want het is onwijs bloederig. Meestal kan ik dat, maar ik heb een keer mijn stukje vlees ’s avonds overgeslagen nadat ik een dag tegen dood vlees had aangekeken. Ik haal ook wel eens aangespoelde bruinvissen of zeehonden op voor onderzoek. Soms zijn ze al flink rot, die stank krijg je niet meer uit je kleren.
Ook zender ik elk jaar met collega’s zo’n 25 tot 50 zeehonden. Daar moet je kop bij houden, want ze kunnen bijten. Die klussen zijn de krenten in de pap, want ik houd me meestal bezig met storingen in gebouwen. Die los ik graag zelf op. Mijn vader zei altijd: als het niet lukt, net zo lang proberen tot het wel lukt. Dat is ook mijn motto geworden. Maar installaties zijn tegenwoordig zo complex geworden door alle computersystemen, dat ik storingen vaker moet uitbesteden.
Ik geef ook technische ondersteuning bij onderzoeken. Dan bedien ik de installaties, hou doseringen in de gaten en vul chemicaliën bij. Daarvoor moet ik vaak manuals lezen in technisch-Engels, of werk ik samen met de bedenkers van de machines, zoals Japanners. Dat is onwijs leuk, vooral vanwege het cultuurverschil. Ik ben echt de vliegende keep in de organisatie.
Of ik wilde helpen met vijf aangespoelde potvissen
Eigenlijk weet ik nog steeds niet wat ik wil worden. Als ik mijn carrière over mocht doen was ik tandarts geworden vanwege het precisiewerk en werken met mensen en techniek. Hoe ik de toekomst voor me zie? Nog een paar mooie werkzame jaren naast mijn werk als hobbyboer en de bouw van de boerderij van mijn dochter.’