Illustratie: Henk van Ruitenbeek Tijdens de eerste ontmoeting met mijn leidinggevende, nodigde zij me uit voor de WhatsApp-groep Lunch Walk van ons onderzoeksteam. Ze vertelde dat de groep bedoeld is voor collega’s die van wandelen in en rond Wageningen houden en die elkaar beter willen leren kennen. Ik zei ‘ja’ want het leek me een leuke manier van vrijetijdsbesteding, om vrienden te maken en om de stad en de omliggende natuur te leren kennen.
Ik zei “ja” want het leek me een leuke manier om vrienden te maken
Tot ze mij uitnodigde voor een lunchwandeling. Ik dacht dat we zouden praten over onderwerpen zoals het leven, waar je vandaan komt en andere persoonlijke dingen. En zo begon ons gesprek ook. Maar toen begon ze over het werk en mijn onderzoek. Ze kwam met ideeën voor mijn onderzoeksvoorstel. Dat gesprek duurde een half uur en ik probeerde uit alle macht om haar ideeën, suggesties en to-do-lijstje te onthouden. Normaal gesproken maak ik aantekeningen tijdens een bijeenkomst en ik overwoog even om mijn telefoon te pakken om notities te maken, maar dat was geen goed idee: het was koud en ik moest ook opletten waar ik liep.
Tijdens het lopen moest mijn brein hard aan het werk om alert te reageren op haar voorstellen en om te onthouden wat ze zei.
Toen de wandeling van Leeuwenborg naar de Hollandseweg, de Bosweg en terug eindelijk voorbij was, ben ik meteen alles gaan opschrijven wat ik had onthouden.
Lunchwandelen is geen pretje! Het is hard werken voor lichaam en geest! 😉
Ibnu Budiman, promovendus bij de Social Sciences Group uit Indonesië.
Heb jij een leuke anekdote over een ‘typisch Nederlands’ ervaring? Stuur hem ons! Beschrijf jouw ontmoeting met de Nederlandse cultuur en geef er kort commentaar bij, max 300 woorden. Beloning bij plaatsing: 25 euro en een pot Nederlandse snoepjes. Mail naar Resource.